— வி.சிவலிங்கம் —

நடந்து முடிந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலும், அதன் முடிவுகளும் புதிய அரசியல் சகாப்தத்தைத் தோற்றுவித்துள்ளன. சுதந்திரத்திற்குப் பின்னதான அரசியல் வரலாற்றில் முதன் முறையாக அதிகார வர்க்கத்திற்கு அப்பால் அரசியல் அதிகாரம் கை மாற்றப்பட்டிருக்கிறது. அதுவும் சாமான்ய குடும்பத்தில் பிறந்து, அதிகாரம் என்பதை சுவைத்து அனுபவிக்காத குடும்பத்தைச் சார்ந்த ஒருவர் அதுவும் மிகவும் கொடுமையான ஒடுக்குமுறைகளுக்கு முகம் கொடுத்த அமைப்பினைச் சார்ந்த ஒருவர் மிக நீண்ட போராட்டத்தின் பின்னணியில் இன்று மக்களால் அதிகாரத்தில் அமர்த்தப்பட்டுள்ளார். இதற்காக அவர்கள் பல சகாப்தங்கள் சளைக்காமல் பல இழப்புகளுக்கு மத்தியில் மக்கள் மத்தியில் செயற்பட்டதன் விளைவே இவ் அதிகார மாற்றம் ஆகும்.

கோட்பாட்டு அடிப்படையிலான மாற்றங்கள்:

———————————-

இத் தேர்தல் முடிவுகளைக் கோட்பாட்டு அடிப்படையில் விபரிப்பதானால் மக்கள் இனவாதம், அதிகாரக் குவிப்புக் கலந்த நவதாராளவாத ஆட்சிக் கட்டுமானத்தை மாற்ற உதவியதோடு, அதன் அடிப்படையில் உருவான பொருளாதாரக் கட்டுமானத்தையும் மாற்றும்படி கோரியுள்ளனர். அவ்வாறாயின் புதிதாக பெரும்பான்மை மக்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன முன்னைய பிரதான கட்சிகளை விட முற்றிலும் வேறான அரசியல் மற்றும் பொருளாதாரக் கோட்பாடுகளைக் கொண்டிருப்பதாகவே அடையாளப்படுத்த முடியும்.

அந்த அடிப்படையில் தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன நவதாராளவாத அரசியல் மற்றும் நவ தாராளவாத பொருளாதாரக் கட்டுமானங்களுக்கு மாற்றாக புதிய சமூக ஜனநாயக அரசியல் கட்டுமானத்தையும், சமூக சந்தைப் பொருளாதாரக் கோட்பாட்டை நோக்கியே தமது கவனத்தைக் குவித்துள்ளதாக கருதலாம்.  

குறிப்பாக இந்த இரு சாராரும் இடதுசாரி மைய விசையைக் ( Centre-left forces) கொண்ட சக்திகளாகவே கொள்ள வேண்டும். இதற்கான நியாயங்களைத் தொடர்ந்து படிக்கும் வேளையில் அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியும். அத்துடன் தமிழ் அரசியலின் எதிர்காலத்தை மையமாகக் கொண்டு பார்க்கையில் பிரிக்கப்படாத, பிரிக்க முடியாத ஐக்கிய இலங்கைக்குள் தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வுகளை நோக்கியே மக்களின் எண்ணம் திரும்பியுள்ளது எனலாம். இக் கட்டுரை அகில இலங்கை அளவில் ஏற்பட்டு வரும் மாற்றங்களைக் கவனத்தில் கொண்டும், தேசிய ஐக்கியத்தை நோக்கிய பாதையில் நாடு மாற்றத்தை நோக்கி நகர்வதாக கருதுகிறது.

ஜனாதிபதித் தேர்தல் முடிவடைந்த நிலையில் பொதுத் தேர்தலுக்கான திகதியும் வெளியாகியுள்ளது. எனவே ஜனாதிபதித் தேர்தலை அடிப்படையாக வைத்து பொதுத் தேர்தலுக்கான அணுகுமுறை எவ்வாறு அமைதல் அவசியம்? என்பது குறித்தே இக் கட்டுரை அதிக கவனம் செலுத்துகிறது.

தேர்தலும், கொள்கை மாற்றங்களும்

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தேசிய மக்கள் சக்தி- ஜே வி பி இணைந்த அணி வெற்றி பெற்ற போதிலும் ஐக்கிய மக்கள் சக்தி சகல சமூகங்களினதும் நம்பிக்கையைப் பெற்ற கட்சியாக காணப்படுகிறது. அந்த அடிப்படையில் இந்த இரு கட்சிகள் பற்றிய குறிப்பாக அரசியல் தாக்கங்களையும், எதிர் காலம் பற்றிய விபரங்களையும் ஆராய்வது முக்கியமானது.

ஜே வி பி- தேசிய மக்கள் சக்தி ஆகியன இணைந்து எவ்வாறு அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற முடிந்தது? என்பதை நாம் அறிதல் அவசியம். இக் கட்சிகளின் இணைவும், தேர்தல் முடிவுகளும் ஓர் பாரிய மாற்றம் ஒன்றிற்கான ஆரம்பமாகவே உள்ளது. மாக்ஸிச சித்தாந்தத்தினை தனது அரசியல் கோட்பாடாகக் கொண்டிருந்த கட்சி குறிப்பாக மிகவும் அடிப்படை மாற்றங்களைக் கோரி பல இழப்புகளைச் சந்தித்த ஒரு கட்சி இன்று தன்னால் நாட்டின் பிரதான அரசியல் நீரோட்டத்தின் தீர்மானகரமான அரசியல் சக்தியாக தேசிய அளவில் நடைபெற்ற தேர்தலில் தனித்து வெல்ல முடியும் என்பதை நிருபித்துள்ளது.

இந்தக் கட்சியின் வெற்றி என்பது நாட்டு மக்கள் கடந்த கால அரசியல் கட்சிகளின் நடவடிக்கைகளில் எவ்வளவு வெறுப்படைந்துள்ளார்கள் என்பதை எடுத்துக் காட்டியது. குறிப்பாக சிறீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி, பொதுஜன பெரமுன மற்றும் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி என்பன நாட்டின் அரசியலில் பல தசாப்தங்களாக பாரிய தாக்கத்தைச் செலுத்தி வந்தன. ஆனால் இன்று அக் கட்சிகளே நாட்டில் ஊழலையும், பொருளாதார நெருக்கடியையும். வறுமையையும் மக்களுக்கு விட்டுச் சென்றுள்ளனர்.

தேசிய மக்கள் சக்தியின் வெற்றி என்பது பரந்த தொழிலாள வர்க்கத்தின் செயற்பாட்டின் வெளிப்பாடே இந்த வெற்றியாகும். அவர்களே பொருளாதார மாற்றம் ஒன்றைத் தரும்படி தேசிய மக்கள் சக்தி மேல் அழுத்தங்களைப் பிரயோகித்தார்கள். நியாயமான விதத்தில் தேசிய செல்வத்தைப் பங்கீடு செய்யுமாறும், ஊழலை ஒழிக்கும்படியும், சமூக நீதியை வழங்குமாறும் தொழிலாளர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்குமாறும் கோரினார்கள். இத் தேர்தல் முடிவுகள் அவர்களின் குரலாகவே முடிவடைந்துள்ளது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் தமது கூட்டங்களில் பொருளாதார ஏற்றத் தாழ்வை, ஊழலை ஒழிப்பதாக மக்களுடன் ஒரு ஒப்பந்தம் ஒன்றை இத் தேர்தல் மூலம் ஏற்படுத்தியுள்ளனர்.

ஜே வி பி- தேசிய மக்கள் சக்தி இணைப்பு அமைப்பினர் எதிர்க் கட்சியில் இருந்த வேளையில் அதுவும் மூன்று உறுப்பினர்களே பாராளுமன்றத்தில் இருந்த போதிலும் தமது அரசு பதவிக்கு வந்தால் என்ன செய்வோம்? என்பது குறித்து மிகவும் விரிவாகவே விவாதங்களின்போது முன் வைத்தார்கள். குறிப்பாக, வினைத்திறன் மிக்க பொருளாதார முகாமைத்துவம், அரச கட்டுமானங்களில் சீர் திருத்தம், வெளி நாட்டு முதலீடுகளை ஆகர்ச்சிக்கும் வகையில் உள்கட்டுமான மாற்றங்கள்  போன்றவற்றை மேற்கொள்வதாக மக்களுக்கு உறுதியளித்தார்கள். இதுவே இக் கட்சி மீது மக்கள் நம்பிக்கை கொள்வதற்கு காரணமாக அமைந்தது. அத்துடன் நாட்டினை ஓர் கலப்புப் பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில் எடுத்துச் சென்று நாட்டில் ஓர் சோசலிச சமூகத்தைத் தோற்றுவிக்க முடியும் என்பதாக நம்பிக்கை ஊட்டினார்கள்.

இங்கு ஐக்கிய மக்கள் சக்தியின் பணி குறித்து குறிப்பாக சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் நம்பிக்கையை அக் கட்சி வென்றுள்ளது. அக் கட்சி தேசிய பொருளாதாரத்தின் வளர்ச்சி குறிப்பாக சிறிய மற்றும் நடுத்தர உற்பத்தித் துறைகளின் வளர்ச்சிக்கான திட்டங்களை அறிவித்தார்கள்.

ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் இத் தேர்தலில் எவ்வாறு தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் வாக்குகளை அதிகளவில் பெற முடிந்தது? என்பதனை ஆராய்ந்தால் அக் கட்சியினர் முதலில் தேசிய நல்லிணக்கம் தொடர்பாகவும், சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் குறிப்பாக தமிழ், முஸ்லீம் மற்றும் மலையக மக்களின் அடிப்படை உரிமைகள் தொடர்பாக எடுத்த முடிவுகள் ஒரு வகையில் லிபரல் ஜனநாயக அடிப்படைகளைக் கொண்டுள்ளதாகவும், மத்தியை நோக்கிய பாதையாகவும் சிறுபான்மை இனத்தவர் அடையாளம் கண்டார்கள். குறிப்பாக வரலாற்று அடிப்படையில் தொடர்ச்சியாக ஒதுக்கப்பட்ட மக்கள் அதுவும் இனக் குழுமம் மற்றும் மத அடிப்படையில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் தமக்கான நம்பிக்கையான அணுகுமுறையாக சகல சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களும் உணர்ந்தன.

தேர்தல் முடிவுகளை ஆராயும்போது ஐக்கிய மக்கள் சக்தி தன்னைத் தேசிய நல்லிணக்கத்திற்கான சக்தியாக, சிறுபான்மை இனத்தவரின் உரிமைகளை அங்கீகரிக்கும் சக்தியாக, ஆட்சியில் சகல பிரிவினருக்குமான வாய்ப்பு உண்டு என்பதை நம்பும் வகையில் கருத்துக்களை முன் வைத்தார்கள். இக் கட்சியினர் தேசிய பொருளாதார வளர்ச்சியில் சாத்தியமான வகைகளில் நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி குறித்த திட்டங்களை முன் வைத்தார்கள். குறிப்பாக பொருளாதார வளர்ச்சியுடன், சமூக பாதுகாப்பிற்கான ஏற்பாடுகளையும் தேசிய மக்கள் சக்தியை விட வித்தியாசமான வகையில் முன் வைத்தார்கள்.

இந்த இரு கட்சிகளினதும் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார திட்டங்களை நோக்கும்போது சில அடிப்படைகளில் வித்தியாசமான போக்குகளை நாம் அடையாளம் காண முடியும்.

உதாரணமாக தேசிய மக்கள் சக்தியின் அணுகுமுறை என்பது தொழிலாள வர்க்கத்தை முதன்மைப்படுத்துவதாக அமைந்திருந்தது. குறிப்பாக கிராமிய ஏழை விவசாய மக்களின் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும் அடிப்படை நோக்கத்தைக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினரின் அணுகுமுறைகள் சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களினதும், நகர்ப்புற மத்தியதர வர்க்கத்தின் தேவைகளை உள்ளடக்கியதாக அமைந்தது.

வாக்களிப்பு முறை

இலங்கையின் வாக்களிப்பு முறை என்பது சமூகம் மிக அதிக அளவில் வர்க்கங்களாக பிளவுற்றிருப்பதையே இத் தேர்தல் உணர்த்தியது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் செல்வத்தை நியாயமான விதத்தில் பங்களிப்பதையும், இதில் அரசின் தலையீட்டின் அவசியம் குறித்தும் அதிக கவனம் செலுத்தப்பட்டிருந்தது. பதிலாக ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் உற்பத்தி குறித்தே அதிக கவனம் செலுத்தினர். இக் கொள்கைகள் மத்தியதர வர்க்கத்தினருக்கு உகந்த கொள்கைகளாக அமைந்திருந்தன.

இருப்பினும் இனப் பிரச்சனை குறித்த அம்சங்கள் குறிப்பாக பிராந்திய மற்றும் இனக் குழும அடிப்படையில் நோக்கும்போது சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்கள் ஐக்கிய மக்கள் சக்தி மேல் தமது நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தியுள்ளனர். வெவ்வேறு பிரதேசங்களில் காணப்பட்ட வாக்களிப்பு விபரங்கள் இவற்றைப் புலப்படுத்தின. இப் பிரச்சனை என்பது மிகவும் உணர்ச்சிகள் கலந்த பிரச்சனை என்பதும், தேசிய மக்கள் சக்தியினர் அதில் மேலும் தெளிவான நிலைப்பாடுகளை எடுத்தல் அவசியம் என்பதையே முடிவுகள் உணர்த்துகின்றன. இனப் பிரச்சனை குறித்து சரியான கொள்கைகளைப் பின்பற்றாவிடில் மேலும் பிளவுகளை அதிகரிப்பதாகவே நிலமைகள் மாறக் கூடும். எனவே தேசிய நல்லிணக்கம், அதிகார பகிர்வு போன்ற அம்சங்களில் தீவிர கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் ஓர் நிலையான அரசியல் புறச் சூழலை ஏற்படுத்த முடியும்.

கூட்டு அரசியலுக்கான அடித்தளங்கள்

இத் தேர்தல் முடிவுகள் புதிய அத்தியாயம் ஒன்றிற்கான குறிப்பாக புதிய அரசியல் கூட்டணிக்கான வாய்ப்புகளைத் திறந்துள்ளது. உதாரணமாக, தேர்தல் முடிவுகளை ஆராயும் போது தேசிய மக்கள் சக்தியினர் தமது ஆட்சியை பலமானதாகவும், வினைத் திறன் மிக்கதாகவும் நடத்துவதற்கு அதுவும் பாராளுமன்ற ஆட்சி முறைக்குள் கூட்டணி அவசியமாகிறது. அதே போலவே ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினரும் சிறிய கட்சிகளுடன் இணைந்து பரந்த கூட்டணி உருவாக்குவது காலத்தின் தேவையாக மாறியுள்ளது. குறிப்பாக, சிவில் சமூக அமைப்புகள், சிறிய கட்சிகள், நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் அக்கறையுடைய வர்த்தக சமூகத்தினது ஆதரவு அவசியமாகிறது. இதன் மூலமே எதிர்கால தேர்தல்களை எதிர் நோக்க முடியும்.

பொருளாதார முகாமைத்துவம் மற்றும் கொள்கை வேறுபாடுகள்

தேசிய மக்கள் சக்தியினர் தற்போது மிகவும் பலமான சவால்களுக்கு முகம் கொடுக்கும் நிலையில் உள்ளனர். மிக அதிக அளவிலான வெளிநாட்டு மற்றும் உள்நாட்டுக் கடன், உள்நாட்டு உற்பத்தி மிகவும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. இறக்குமதி மூலப் பொருட்கள் இல்லாமல் தொழிற்சாலைகளை இயக்க முடியாத நிலை, வெளிநாட்டுச் செலாவணிப் பற்றாக்குறை, உற்பத்திச் செலவு அதிகரிப்புக் காரணமாக விவசாயம் பாதிப்படைந்துள்ள நிலமைகள் எனப் பல பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்ளப் போகின்றனர்.

தேர்தலில் தொழிலாளர்கள், அரச ஊழியர்கள், விவசாயிகள் மற்றும் பொருளாதார அடிப்படையில் நலிவடைந்த பிரிவினருக்கான கொடுப்பனவுகள் தேசிய செல்வத்தைப் பகிர்ந்தளித்தல் என்ற அடிப்படையில் பல வாக்குறுதிகள் தேசிய மக்கள் சக்தியினரால் வழங்கப்பட்டுள்ளன. இவ் வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றுவதானால் அதிக வரி விதிக்கவேண்டிய நிலை ஏற்படலாம். இவ்வாறு மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகளை உள்ளுர் வர்த்தக சமூகமும், வெளிநாட்டு கடன் வழங்குவோரும் பலத்த எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்த வாய்ப்பு உண்டு. இவ்வாறான தருணத்தையே அரசியல் எதிரிகளும் எதிர்பார்க்கின்றனர். இவ்வாறான சிக்கலான வேளையில் இரு தரப்பாருக்குமிடையே சம நிலையைப் பேணிச் செல்வது தவிர்க்க முடியாத அம்சமாக மாறலாம்.

ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் தம்மை பொருளாதார வளர்ச்சியை உறுதி செய்பவர்களாகவும், சந்தை நடிவடிக்கைகளில் சீர் திருத்தங்களை மேற்கொள்ள வேண்டுமெனவும், தேசிய உற்பத்தியைத் தூண்டும் விதத்தில் புதிய உற்பத்தியாளர்களை உருவாக்கப் போவதாகவும் தெரிவித்தார்கள். தற்போது நிலவும் பொருளாதார நெருக்கடிகளுக்கு மத்தியில் நிதி முகாமைத்துவம், ஏற்றுமதி வர்த்தகத்தை அதிகரித்தல், சிறிய மற்றும் நடுத்தர உற்பத்தித் துறைகளை விஸ்தரித்தல் என்ற கொள்கைகளை முன்வைப்பதில் அல்லது செயற்படுத்துவதில் கொள்கை வேறுபாடுகள் எழ வாய்ப்பு உண்டு.

சிக்கலைத் தோற்றுவிக்கும் அம்சங்கள்

மேலே குறிப்பிட்ட அம்சங்களை அவதானிக்கும் போது பொருளாதாரக் கொள்கைகளில் முரண்பாடு ஏற்பட வாய்ப்புகள் உண்டு. குறிப்பாக, வெளிநாட்டு முதலீடுகளைப் பெறுதல், தனியார் மயமாக்குதல், சந்தைக் கட்டுப்பாடுகளைத் தளர்த்துதல் என்பன சிலவாகும். இன்று இந்தியப் பொருளாதாரத்தில் இப் பிரச்சனைகள் மிகவும் உக்கிரமடைந்து வருவதை அவதானிக்கலாம்.

திறந்த பொருளாதாரம் குறித்து இந்த இரு சாராரும் சந்தேகங்களை வெளியிட்டு வருகின்ற போதிலும் குறிப்பாக தேசிய மக்கள் சக்தியினரின் கொள்கைகள் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினரின் அணுகுமுறைகளோடு முரண்படும் வாய்ப்புகள் உண்டு. உதாரணமாக, ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் சந்தை விஸ்தரிப்பில் அதிக ஆர்வம் கொண்டுள்ளனர். அவ்வாறாயின் சில கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்த வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஏற்படலாம். உதாரணமாக நாடு அதிகளவு கடனில் இருப்பதால் கடன் வழங்குபவர்கள் பல நிபந்தனைகளை விதிக்கலாம். வரிச் சலுகைகள், மற்றும் பல கோரிக்கைகளை முன் வைக்கலாம். இதன் மூலம் இந்த இரு பிரிவினருக்குமிடையே கொள்கை அடிப்படையில் முரண்பாடுகள் தோற்ற வாய்ப்பு உண்டு.

தேசியவாதமும், நாட்டின் இறைமையும்

இப் பிரச்சனை குறித்து நாம் அதிக கவனம் செலுத்துவது அவசியமாகிறது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் இலங்கைத் தேசியத்தின் அடையாளம் குறித்து பல்வேறு கருத்துக்களைக் கடந்து வந்துள்ளனர். குறிப்பாக இலங்கையின் பொருளாதார இறைமையை அந்நிய நாடுகளின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் செல்ல அனுமதிக்க முடியாது என்ற கோட்பாட்டை அடிக்கடி வலியுறுத்தி வருகின்றனர். அதிலும் குறிப்பாக, தேசிய உற்பத்தியின் பிரதான துறைகள் அரசின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் இருத்தல் அவசியம் என்கின்றனர். ஆனால் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் நாட்டின் பிரதான துறைகள் சர்வதேச தரத்திற்கு உற்பத்தியை மேற்கொள்ளும் விதத்தில் நவீன மயப்படுத்தப்பட வேண்டுமென வற்புறுத்துகின்றனர். அவ்வாறு நவீன மயப்படுத்த வேண்டுமெனில் அந்நிய நிறுவனங்களுடன் இணைந்து செயற்பட வேண்டும். அவ்வாறாயின் நாட்டின் இறைமை அதிகாரம் என்பது பங்கீட்டு அடைப்படையில் அமைய வேண்டும். ஒரு புறத்தில் தேசத்தின் உற்பத்தித் துறையை பாதுகாத்தல் என்பதும், மறு புறத்தில் அவை வெளிநாட்டு உதவியுடன் நவீன மயப்படுத்தல் என்பதும் மிகவும் சிக்கலான கொள்கைப் பிரச்சனைகளைத் தோற்றுவிக்கலாம். இலங்கை உற்பத்திகள் சர்வதேச தரத்தை அடைய வேண்டுமெனில் வெளிநாட்டு தொழில்நுட்ப உதவிகள் இவற்றை எதுவித லாப நோக்கமும் இல்லாமல் இந் நாடுகள் வழங்கப் போவதில்லை. அத்துடன் சீனா அல்லது ரஷ்யா பொன்ற நாடுகளின் உதவிகளைப் பெறுவதாயின் அணிசேராக் கொள்கை என்பது சிக்கலான நிலைக்குள் தள்ளப்படும்.  

நாம் ஒரு புறத்தில் தேசிய மக்கள் சக்தியின் எழுச்சியைக் கொண்டாடுகின்ற போதிலும், அவை அதிகாரக் கட்டுமானத்தை அடைந்ததும் புதிய நிலமைகளைத் தோற்றுவிப்பதால் ஏற்கெனவே தெரிவித்த கொள்கைகளில் பாரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்த நிர்ப்பந்திக்கின்றன. இவற்றைக் கட்சி அடிப்படையிலான பிரச்சனைகள் என்பதை விட சமூகத்தின் வெவ்வேறு பிரிவினரின் நலன்களின் போட்டியாக அவை மாறிவிடும். இங்கு கட்சி அரசியலை விட தேசிய நலன் முதன்மை பெறுகிறது. விட்டுக் கொடுப்பு என்பது நிர்ப்பந்திக்கப்படுகிறது.

கூட்டாட்சியும், கட்டுமான சீர் திருத்தமும்

பொருளாதார அடிப்படைகளில் முரண்பாடுகள் எழும்போது அது ஆட்சிக் கட்டுமானத்தை நெருக்கடிக்குள் தள்ளுகிறது. தற்போதுள்ள ஆட்சிக் கட்டுமானம் இவ்வாறான நெருக்கடிகளைச் சமாளிக்கும் அடிப்டையில் மாற்றங்கள் தேவையாகின்றன. பொருளாதாரத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் சில பிரிவினர் அரசாங்கத்திற்கு சில சமயங்களில் நிர்ப்பந்தத்தினை ஏற்படுத்தக் கூடும். தேசிய மக்கள் சக்தியினர் இவ்வாறான பிரிவினரின் நிபந்தனைகள், ஊழல் நடவடிக்கைகளில் கவனம் செலுத்துவதாயின் அரச நிறுவனங்கள் பலப்படுத்தப்படுதல் அவசியமாகிறது.

இவ்வாறான சமயங்களில் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் வெளிப்படைத் தன்மை, வினைத் திறன் மிக்க பொதுச் சேவை, சட்டப்படியான ஆட்சி என்பவற்றை வற்புறுத்தக் கூடும்.

எதிர்காலம் எவ்வாறு அமையலாம்?

இலங்கையின் சமீப கால அரசியலை நோக்கும்போது அவை ஓர் கூட்டு அரசாங்கமாகவே அமைந்துள்ளன. அவ்வாறான ஓர் கூட்டு அரசு ஒன்றிற்கான அடையாளங்களே தற்போதும் தென்படுகின்றன. நாடு மிக மோசமான பொருளாதார நெருக்கடிக்குள் சிக்குண்டு இருக்கையில் கட்சி அரசியலுக்கு முதலிடம் கொடுக்க எந்த ஆட்சியாளரும் விரும்பப் போவதில்லை.

தேர்தல் முடிவுகள், கொள்கைகள் அக் கொள்கைகள் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் சமூகப் பிரிவுகளின் நலன்களும் செயற்பாடுகளும் சமூக முன்னேற்றத்திற்கு அவசியமானவை. ஜனாதிபதித் தேர்தல் முடிவுகளின் அடிப்படையில் பொதுத் தேர்தல் முடிவுகளைக் கணித்தால் அவை ஆட்சி என்பது நல்லிணக்க கூட்டு அரசாக அமைவதே சாத்தியம் எனக் கருத முடிகிறது.

தென் ஆபிரிக்கா 1994 ம் ஆண்டு வெள்ளை இன ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுபட்டு பெரும்பான்மை கறுப்பு இன மக்களின் அரசாக மலர்ந்தது. அவ் விடுதலைப் போராட்டத்தில் நெல்சன் மன்டெலா தலைமையிலான ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் கட்சி தலைமை தாங்கியது. கடந்த 30 ஆண்டுகளாக தென் ஆபிரிக்க பாராளுமன்றத்தில் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் பெரும்பான்மைப் பலத்தைப் பெற்றிருந்தது. ஆனால் 2024ம் ஆண்டு நடைபெற்ற தேர்தலில் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் தனது பெரும்பான்மையை இழந்தது. இதற்குப் பிரதான காரணம் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரசிற்குள் ஏற்பட்ட உள் முரண்பாடுகள், ஊழல், விரயம் அதிகரித்துச் சென்றமையேயாகும்.

இந் நிலையில் தமது தோல்வியை ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் பின்வருமாறு விபரித்தது. அதாவது தேசிய ஐக்கியமும், எதிர்பார்த்த பொருளாதார அபிவிருத்தியும் அடைய முடியாமைக்குக் காரணம் அரசியல் கட்சிகளுக்கிடையே காணப்பட்ட முரண்பாடுகளே எனவும், தேசிய பொருளாதாரத்தை எடுத்துச் செல்வதில் அதாவது முதலாளித்துவமற்ற வளர்ச்சிப் பாதையில் நாட்டை இட்டுச் செல்வதா? அல்லது தாராளவாத பொருளாதார அடிப்படையில் எடுத்துச் செல்வதா? என்ற பிரச்சனைகள் எழுந்த நிலையில் நாட்டின் பிரதான எதிர்க் கட்சியாகிய ஜனநாயக கூட்டணியுடன்  ( பெரும்பான்மை வெள்ளை இன மக்களின் ஆதரவுடைய கட்சி) புதிய அரசை உருவாக்கினர். தற்போது அந்த அரசு தேசிய ஐக்கிய அரசு என அழைக்கப்படுகிறது.

நாட்டின் பொருளாதார நெருக்கடி பாரிய அரசியல் மாற்றத்தை ஏற்படுத்திய அடிப்படையில் அவ்வாறான ஒரு தேசிய அரச உருவாக்கமே இலங்கையிலும் சாத்தியமாகத் தென்படுகிறது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் நாட்டின் சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களினதும்,  மத்தியதர வர்க்கத்தினரதும் நம்பிக்கையை வெற்றி கொள்வதாயின் ஒரு கூட்டு அரசை தோற்றுவிப்பதன் மூலம் நிலைபேறான ஆட்சியை வழங்க முடியும். ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் எதிர்க் கட்சியாக அமர்ந்தாலும் தேசிய முன்னேற்றம் குறித்த பிரச்சனைகளில் ஒத்துழைப்பு வழங்கும் விதத்திலான இணைப்பு அவசியம்.

உதாரணமாக, தேசிய இனப் பிரச்சனை சாத்தியமான விதத்தில் தீர்க்கப்படுவதற்கு இந்த இரு கட்சிகளும் இணைந்து செயற்படுவது தேவையாகிறது. மிக நீண்டகாலப் பிரச்சனையை நியாயமான விதத்தில் அணுகித் தீர்த்தால் பொருளாதாரப் பிரச்சனை தீர்வதற்கான பல கதவுகள் திறக்க வாய்ப்புண்டு. உதாரணமாக தேர்தல் முடிவுகளை ஆழமாக அவதானிக்கும் போது குறிப்பாக 50 சதவீதத்திற்கும் குறைவான மக்களே ஜனாதிபதிக்கு வாக்களித்த நிலையிலும், பெரும்பான்மையான சிறுபான்மை இனத்தவர்களும், மத்தியதர வர்க்கத்தினரும் புதிய ஜனாதிபதிக்கு வாக்களிக்காத நிலையிலும் அனைவரையும் அணைத்துச் செல்லும் அரசியல் அணுகுமுறை மூலமே நிலைபெறான ஆட்சியை நடத்த முடியும் என்பது மிகவும் வெளிப்படை.

எனவே கூட்டு அடிப்படையிலான அரசு ஒன்றிற்கான அதாவது சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களினதும், மத்தியதர வர்க்கத்தினதும் நம்பிக்கையைப் பெறும் வகையிலான கூட்டு அரசு தேவையாகிறது.

தேர்தல் முடிவுகள் தற்போது புதிய தேர்தல் கூட்டணிக்கான அவசியத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. தற்போது நிலவும் பொருளாதார சமத்துவமற்ற நிலமையை ஏற்படுத்தவும், ஆட்சி முறையில் பாரிய மாற்றங்களையும் ஏற்படுத்தினால் தேசிய மக்கள் சக்தியின்மேல் தொழிலாள வர்க்கத்தினர் நம்பிக்கை கொள்வார்கள். ஆனால் மறு பக்கத்தில் பொருளாதார செயற்பாடுகள் சிக்கலான நிலமைகளைத் தோற்றுவித்தால் மத்தியதர வர்க்கத்தினரும், நகர்ப்புற தொழிலாளர்களும் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியை நோக்கி நகர முற்படலாம். இவை பொதுத் தேர்தலில் பலமான போட்டிக் களங்களைத் தோற்றுவிக்கலாம்.

எனவே எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தல் என்பது எதிர்கால அரசியல் பொருளாதாரப் பாதையை தேர்ந்தெடுக்கும் தேர்தலாக அமையலாம்.

தேசிய இனப் பிரச்சனை

இலங்கை அரசியலில் தேசிய இனப் பிரச்சனை என்பது பிரதான மைய அம்சமாக உள்ளது. தேர்தல் முடிவுகளின் அடிப்படையில் பார்க்கும் போது ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் பலமான ஆதரவைக் கொண்டிருப்பது புலப்படுகிறது. அந்த அடிப்படையில் தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான நியாயமான தீர்வுகளை எட்டுவதற்கு அக் கட்சி காத்திரமான பங்கினைச் செலுத்த வேண்டும். குறிப்பாக தற்போதைய தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாக அல்லது ஐக்கிய மக்கள் சக்தி அரசாக அமைந்தாலும் நிலையான ஆட்சி ஒன்றினைத் தருவதாயின் நாட்டில் இன மற்றும் மத முரண்பாடுகளைத் தணித்தல் அவசியமாகிறது. குறிப்பாக இனியும் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்கள் தனித்து விடப்பட்டவைகளாக உணரும் நிலை ஏற்படக் கூடாது.

தேசிய பொருளாதாரக் கட்டுமானம் தொடர்பான விவாதங்கள் எதிர் காலத்தில் மிகவும் முக்கியத்துவம் நிறைந்த அம்சங்களாக மாற வாய்ப்புண்டு. இவையே தேசிய அரசியலின் எதிர்காலப் போக்கினைத் தீர்மானிக்கும். கடந்த காலங்களில் இனவாதம், தேசிய பாதுகாப்பு என்பன தேசிய அரசியலின் போக்கைத் தீர்மானித்தன.

தேசிய மக்கள் சக்தியின் பிரதான இலக்குகளான தேசிய பொருளாதார வளர்ச்சி, சந்தைச் செயற்பாடுகளில் நம்பிக்கை கொள்ளுதல் என்பன தேசிய பொருளாதாரத்தை மீட்டெடுப்பதில் பாரிய பங்கினைச் செலுத்தப் போகின்றன. ஒரு புறத்தில் பொருளாதார அடிப்படையில் நலிவடைந்த பிரிவினருக்கான பாதுகாப்புக் கொள்கைகளுக்கும், பொருளாதார வளர்ச்சியில் சந்தைச் செயற்பாடுகளின் பங்களிப்பிற்குமிடையே மிகக் காத்திரமான பொருளாதார முரண்பாடுகள் தோற்றம் பெற வாய்ப்பு உண்டு.

இலங்கையின் எதிர்கால அரசியல் என்பது ஏற்கெனவே குறிப்பிட்ட பிரச்சனைகளில் ஜே வி பி- தேசிய மக்கள் சக்தி எவ்வாறு எதிர் கொள்ளப் போகிறது? என்பதிலும் அவ்வாறான நெருக்கடிகளின் போது ஐக்கிய மக்கள் சக்தியின் செயற்பாடுகளிலும் எதிர்காலம் மிகவும் தங்கியுள்ளது.    

இவ்வாறான சிக்கலான பின்னணியில் தமிழ் அரசியலின் மூலோபாய தூர நோக்கு என்ன? என்பதே பிரதான கேள்வியாக அமைகிறது.

ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்குப் பின்னதான நிலமைகளை அவதானிக்கும் போது தமிழ் பிரதேசங்களிலுள்ள இடதுசாரி மையக் கருத்துகளைக் கொண்டிருக்கும் கட்சிகள், குழுக்கள், இயக்கங்கள், தனி நபர்கள் என்போர் இச் சந்தர்ப்பத்தை சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். ஏனெனில் தற்போது எழுந்துள்ள அரசியல் சூழல் என்பது மிக அபூர்வமாகவே ஏற்படும். பழைய வலதுசாரி இனவாத, ஏகாதிபத்தியசார்பு அதிகார வர்க்க பிரிவினர் நாட்டை மிக மோசமான நிலைக்குள் தள்ளி மக்களை வறுமை நிலைக்குத் தள்ளியதன் விளைவே தற்போதைய புதிய நிலமையாகும். அது மட்டுமல்லாது கடந்த காலங்களில் தமிழ் அரசியல் என்பது முரண்பாட்டை கூர்மைப்படுத்தும் அணுகுமுறையைக் கையாண்டிருந்தது. உதாரணமாக, இடதுசாரிக் கட்சிகளின் கூட்டணியாக 1970 ம் ஆண்டு சிறீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியின் தலைமையில் ஐக்கிய முன்னணி அரசு தோற்றம் பெற்றது. தமிழரசுக் கட்சி அந்த வாய்ப்பை சரியாகப் பயன்படுத்தவில்லை. 1994 இல் சந்திரிகா தலைமையில் அரசு உருவானபோது எடுக்கப்பட்ட முடிவுகள் குறிப்பாக 2000ம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்ட அரசியல் பொதி தமிழரசுக் கட்சியின் ஆதரவு அற்ற நிலையில் தோற்றுப் போனது. அதே போலவே 2015ம் ஆண்டில் மைத்திரி தலைமையில் நல்லிணக்க அரசு தோற்றம் பெற்ற வேளையில் தமிழரசுக் கட்சிக்குள் உள் முரண்பாடுகள் அதிகரித்தன.

இவ்வாறு கிடைத்த சந்தர்ப்பங்கள் நழுவ விடப்பட்ட பின்னர் அத் தீர்வுகள் குறித்து குறிப்பாக சந்திரிகா தலைமையில் முன்வைக்கப்பட்ட அரசியல் பொதி பற்றி இன்னமும் சிலாகித்துப் பேசப்படுகிறது.  

இந்த நிலமைகளைச் சரியாகக் கணித்து எதிர்கால அரசியலுக்கான புதிய பாதையைத் தோற்றுவிப்பதே இந்த இடதுசாரி மைய விசைகளின் பணியாக அமையும். குறிப்பாக இலங்கை முழுவதும் புதிய மாற்றத்தை நோக்கி மக்கள் தயாராவதை அவதானிக்க முடிகிறது. பழைய பிற்போக்கு இனவாத, மதவாத சக்திகளைத் தோற்கடிக்கும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. அதே போலவே இன முறுகல்களைப் பயன்படுத்தி பிரிவினைவாத அரசியலை முன்னெடுக்கும் குறும்தேசியவாத சக்திகளும் தோல்வியடையும் நிலைகள் உள்ளன.

மறு புறத்தில் பல அரசியல் கட்சிகள் சமூக ஜனநாயக கோட்பாடுகளை வரித்து இன நல்லிணக்கம், சகல பிரிவினரையும் உள்ளடக்கிய ஆட்சி முறை, மொழி அடிப்படையிலான பாரபட்ச கொள்கைகளை நிராகரிக்கும் போக்கு, பொருளாதார அடிப்படையில் பின்தங்கிய பிரதேசங்களின் வளர்ச்சிக்கான திட்டங்கள், அதிகார பரவலாக்கம் என்பது பற்றி தேசிய அளவில் விவாதங்கள் ஆரம்பமாகியுள்ளன. இவ்வாறான விவாதங்கள் முன்னெப்போதும் சிங்களப் பகுதிகளில் நடந்ததில்லை.

நிறைவேற்று அதிகாரத்தை எட்டியுள்ள தேசிய மக்கள் சக்தியினர் பிரதேச அபிவிருத்தி, சம அடிப்படையிலான பிரதிநிதித்துவம், சுயாதீன செயற்பாடு என்பவற்றை மிகவும் வெளிப்படையாகவே பேசி வருகின்றனர். சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் நம்பிக்கையை வெல்வதற்கான பல முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். இவ்வாறான முன்னெடுப்புகள் என்பது மொழி, மத, இன மற்றும் வர்க்க வேறுபாடுகளைக் கடந்து செல்வதாக உள்ளது.

இக் கொள்கைகள் இன்று பலமாக முன்வைக்கப்பட்டுள்ள நிலையில் தமிழ்ப் பிரதேச அரசியல் மேலும் மேலும் இன ஐக்கியத்தை நோக்கிய வழியில் திரும்பியுள்ள பின்னணியில், தமிழ் மக்களின் வாக்குப் பலம் படிப்படியாக தேசிய ஐக்கியத்தை வலியுறுத்தும் கட்சிகளை நோக்கிச் சென்றுள்ள நிலையில் தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன  தேசிய நல்லிணக்கத்திற்கான பாலமாக மாற்றமடைந்து வருகின்றன. இவ்வாறான வரலாற்று மாற்றத்தை தமிழ் அரசியலில் உள்ள இடதுசாரி மைய விசைகள் இறுகப் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.

இந்த இரண்டு சக்திகளையும் தமது நேச சக்திகளாக மக்கள் கருத வேண்டும். தேசிய மக்கள் சக்தியின் பொருளாதார சமத்துவம், தேசிய செல்வத்தை நியாயமான விதத்தில் பங்கீடு செய்தல் போன்றவற்றில் இணைந்தும், சமூக நீதி, பொருளாதார சமத்துவம், சகலத்தையும் உள்ளடக்கிய அபிவிருத்தி போன்றவற்றில் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியுடன் இணைந்தும் செயற்பட முடியும்.

இந்த இரு கட்சிகளும் ஊழலுக்கு எதிராகவும், நியாயமான பொருளாதார வளர்ச்சியை ஆதரித்தும், தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் ஜனநாயக உரிமைகளை வலியுறுத்தியும், ஓர் ஜனநாயக அரசை தோற்றுவித்தலை வலியுறுத்தியும் செல்கையில் இப் பொதுவான அம்சங்களில் தமிழ் தலைமை தனித்து நிற்பதை விட இணைந்து செல்வதே மேல் என்பதை நாம் உணர வேண்டும்.

சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் நல்வாழ்வை மேம்படுத்துவதற்கான அடையாளங்கள் தென்படும் இவ் வேளையில் குறிப்பாக தமிழ் பிரதேசங்களின் கல்வி, சுகாதாரம், பொருளாதார வளர்ச்சி போன்றவற்றில் காத்திரமான கரிசனையைக் கொண்டிருக்கும் இத் தருணத்தில் தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன தேசிய வளர்ச்சியில் அதிக கரிசனையைக் கொண்டிருக்கும் வேளையில் அதிகார பரவலாக்கம், போர்க்குற்ற விசாரணைகள், காணி அதிகாரம், கலாச்சார சுயாதீனம் என்பவற்றை வலியுறுத்தும் புறச் சூழல் படிப்படியாக ஏற்பட்டு வருகிறது.

தேசிய ஐக்கியம், தேசிய அரசுக் கட்டுமானத்தில் சகல தேசிய இனங்களுக்குமான பங்களிப்பு என வற்புறுத்தி வரும் இன்றைய அரசு ஒரு பரந்த தேசிய நல்லாட்சிக் கட்டுமானத்தை நோக்கிச் செல்கையில் அவ்வாறான முற்போக்கான பயணத்தில் ஏனைய தேசிய சிறுபான்மை இனங்கள் இணைந்து கொள்ள மறுப்பதற்கான தடைகள் என்ன? ஓர் காத்திரமான சமூக நீதியை நோக்கிச் செல்கையில் அவற்றைப் பலப்படுத்த தவறுவதன் அடிப்படை என்ன?

இலங்கை ஒரு பல் தேசிய இனங்கள் வாழும் நாடு என்பதை ஏற்றுள்ள நிலையில் குறிப்பாக பொருளாதார சமத்துவத்தை வலியுறுத்துவதோடு, தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் பிரச்சனைகளையும் அணுகித் தீர்ப்பதற்கான தருணத்தில் ஐக்கியத்தை நோக்கிய பாதையில் அரசியலை எடுத்துச் செல்வது அத்தியாவசியமானது.

இடதுசாரி மைய விசைகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அரசியல் சக்திகள் இந்த ஒட்டு மொத்தமான மாற்றத்தில் ஓர் பரந்த முற்போக்கு அணியைப் பலப்படுத்துவதில் ஈடுபட வேண்டும். குறிப்பாக தமிழ் மக்கள் மத்தியிலுள்ள முற்போக்கு மற்றும் இடதுசாரி மையவிசை சக்திகள் வலதுசாரி பிற்போக்கு சக்திகளுக்கு எதிரான இப் போராட்டத்தில் கலந்து பலப்படுத்துவது வரலாற்றுக் கடமையாகும். இவ்வாறான பரந்த இடதுசாரி மைய விசைக் கூட்டணியை தோற்றுவிப்பதன் மூலம் பிளவுபட்டிருக்கும் தமிழ், முஸ்லீம், மலையக தமிழ் கட்சிகளையும் அதே வேளை தேசிய முன்னேற்றத்தில் அதிக கவனத்தைச் செலுத்தும் மத்தியதர வர்க்கத்தினருடனும் இன, மத, வாக்காளர் என்ற எல்லைகளைக் கடந்து இணைய முடியும். இவ்வாறான இணைப்பு என்பது பாரிய அரசியல் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த முடியும்.

தமிழரசுக் கட்சியின் பணி என்ன?

தமிழரசுக் கட்சியும் மிக நிர்ணயமான அரசியல் நெருக்கடிக்குள் தள்ளப்பட்டுள்ளது. கடந்த 76 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தமிழ் தேசிய பாதுகாப்பை நோக்கி தமிழ் அரசியல் சென்றிருந்தது. ஆரம்பத்தில் மிதவாதத் தலைமையினாலும் பின்னர் தீவிரவாதத் தலைமையினாலும் வழி நடத்தப்பட்டது. முடிவில் தீவிரவாதத் தலைமையின் ஜனநாயக விரோத செயற்பாடுகள் படிப்படியாக வன்முறையை நோக்கி மாறி பாரிய சிவில் யுத்தத்தைத் தோற்றுவித்தது. பல ஆயிரம் மக்களும், கோடிக் கணக்கான சொத்துக்களும், பல லட்சம் மக்களின் இடப் பெயர்வுகளும் தமிழ் தேசியவாதத்தின் விளைபொருளாக அமைந்தன.

இன்று தமிழ் தேசியவாதம் என்பது மிகவும் பலவீனமடைந்து கூறுகளாக உள்ளது. இவ்வாறான நிலையைச் சிங்கள பௌத்த பேரினவாதம் தமக்குச் சார்பாகப் பயன்படுத்தியது. தமிழ் பிரதேசங்களில் ராணுவ முகாம்கள், குடியிருப்புகள், குடியேற்றங்கள், நில அபகரிப்புகள், அரச நிறுவனங்களில் தமிழர்களின் பங்களிப்பு அருகிச் செல்லல் என நிலமைகள் நாளாந்தம் அடையாளங்களை இழக்கும் அவதிக்குள் சென்றுள்ளன.

இவ்வாறான நிலையில் முதலில் இருப்பதையும் இழக்கும் நிலையை நோக்கி வழுக்கிச் செல்லும் நிலமைகளைத் தடுப்பதாயின் தற்போதுள்ள வாய்ப்பான ஜனநாயக மாற்றங்களை இறுகப் பற்றுவது அவசியமானது. தற்போதைய தமிழ் அரசியல் மிக மோசமான தனிநபர் தாக்குதலாக மாறி பண்பற்ற, நெறி பிசகிய வரலாற்றிற்குள் சென்றுள்ளது. இவ்வாறான நிலையிலிருந்து மாற்றத்தைக் கோரும் வகையிலேயே ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் தமிழரசுக் கட்சியின் கோரிக்கையை ஏற்று வாக்களித்துள்ளனர். 2015ம் ஆண்டு மகிந்த ராஜபக்ஸ தனது மூன்றாவது பதவிக் காலத்திற்காக நடத்திய ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் மட்டுமல்ல, சிங்கள, முஸ்லீம் மற்றும் மலையக மக்கள் ஒன்றிணைந்து தோற்கடித்தார்கள். அவ்வாறே 2024ம் ஆண்டு ஜனாதிபதித் தேர்தலில் இனவாத ரணில்-ராஜபக்ஸ கூட்டிற்கு எதிராக முழு நாடும் இணைந்து வாக்களித்தது.

இன்று தேசிய ஐக்கியத்தை வலியுறுத்தும் வகையில் தேசிய மக்கள் சக்தி அதிகாரத்திற்கு வந்துள்ளது. தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வுகளை வலியுறுத்தியும், தேசிய பொருளாதார வளர்ச்சியை முன் நிறுத்தியும் ஐக்கிய மக்கள் சக்திக்கும் மக்கள் வாக்களித்துள்ளனர். இதில் தமிழ் மக்களும் இணைந்துள்ளனர்.

எனவே தேசிய நல்லிணக்கத்திற்கு ஆதரவான இரு பிரதான சக்திகள் மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளதால் இக் கட்சிகளுடன் நல்லுறவை ஏற்படுத்துவது தமிழரசுக் கட்சியின் பிரதான கடமையாகிறது. குறும் தேசியவாத சகதிக்குள் மக்களை அழைத்துச் செல்லாது தேசிய அடிப்படையிலான மாற்றத்தின் பங்குதாரிகளாக மாற்றுவது தமிழ் அரசியல் தலைமைகளின் பிரதான பணியாகிறது.    

எனவே எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தல் என்பது தமிழ் அரசியலில் காத்திரமான அடிப்படை அரசியல் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் முயற்சியைத் தோற்றுவிக்க வேண்டும்.  

https://arangamnews.com/?p=11302

அரசுத் தலைவர் அனுர, பார் பெர்மிற் – மதுச்சாலை அனுமதிகள் தொடர்பான விடயத்தைக் கைவிட்டாலும் சுமந்திரன் அதனைக் கைவிட மாட்டார் போலத்  தெரிகிறது என்று ஒரு வெளிநாட்டில் வசிக்கும் நண்பர் முகநூலில் எழுதியுள்ளார். அதில் உண்மை உண்டு. தமிழ்த் தேசிய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஒரு பகுதியினருக்கு ரணில் விக்கிரமசிங்க மதுச்சாலை அனுமதிப் பத்திரங்களை வழங்கினார் என்ற குற்றச்சாட்டை பொதுவெளியில் அதிகமாக முன்வைத்ததும் அதைப் பிரசித்தப்படுத்தியதும் சுமந்திரனும் அவருடைய அணியினரும்தான். ரணில் விக்கிரமசிங்க நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களைத் தன் வசப்படுத்துவதற்கு அவ்வாறு மதுச்சாலை அனுமதிப் பத்திரங்களை வழங்கியதாகக் குற்றஞ் சாட்டப்படுகின்றது. தமிழ் மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதிநிதிகளே தமது சொந்த மக்களுக்கு மது விற்கிறார்கள் என்பது தமிழ் பொது உளவியலில் தாக்கத்தைச் செலுத்தக்கூடிய ஒரு குற்றச்சாட்டு. சுமந்திரன் அதை நன்கு விளங்கி தனக்கு எதிரான தமிழ் அரசியல்வாதிகளுக்கு எதிராக அதனை திட்டமிட்டுக் கட்டமைத்து வருகிறார்.

தமிழ் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அரசாங்கத்திடம் மதுச்சாலைகளுக்கான அனுமதிப் பத்திரத்தை அல்லது எரிபொருள் விற்பனை நிலையத்துக்கான அனுமதிப் பத்திரத்தை வாங்குகிறார்கள், மதுசாலைகளையும் எரிபொருள் விற்பனை நிலையங்களையும் தாங்களே நடத்துகிறார்கள் அல்லது தங்களுடைய பினாமிகளுக்கு ஊடாக நடத்துகிறார்கள் என்ற குற்றச்சாட்டு புதியது அல்ல. கிளிநொச்சி மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் ஒருவர் மீதும் யாழ் மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் ஒருவர் மீதும் அவ்வாறான குற்றச்சாட்டுக்கள் உண்டு.

ஆனால் தொகையாக ஒரு தொகுதி தமிழ் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் மீது அவ்வாறு குற்றச்சாட்டுகள் வைக்கப்படுவது இதுதான் முதல் தடவை. அவ்வாறான குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைப்பதன் மூலம் அந்த நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களை சிறுமைப்படுத்தலாம், மக்கள் முன் அம்பலப்படுத்தலாம் அவமானப்படுத்தலாம். அவர்களுடைய வாக்காளர்கள் மத்தியிலேயே அவர்களுடைய மதிப்பைக் குறைக்கலாம். அவர்கள் மீண்டும் நாடாளுமன்றத்திற்கு தெரிவு செய்யப்படுவதையும் தடுக்கலாம்.

தமிழ்ப் பொதுப் புத்திக்குள் குடியாமை அதாவது மது அருந்தாமை என்பது ஓர் ஒழுக்கமாக கருதப்படுகின்றது. எனினும் தமிழ் மக்கள் மத்தியில் தோன்றிய பல சான்றோர், துறைசார் நிபுணர்கள் மதுப்பிரியர்களாக இருந்திருக்கிறார்கள்; இருக்கிறார்கள்.

இங்கே பிரச்சினை எங்கு வருகிறது என்றால் மக்கள் பிரதிநிதிகள் மதுச்சாலை அனுமதிப் பத்திரங்களைப் பெற்றிருக்கிறார்கள் என்ற குற்றச்சாட்டுதான். அவ்வாறு குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களில் ஒருவராகிய விக்னேஸ்வரன் அதை ஏற்றுக்கொண்டு ஒப்புதல் வாக்குமூலம் வழங்கியதன் விளைவாக இப்பொழுது சர்ச்சைகளுக்குள் சிக்கியிருக்கின்றார். ஆனால் குற்றஞ்சாட்டப்படும் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களில் அவர் ஒருவர் தான் இதுவரை குற்றச்சாட்டு தொடர்பாக தனது வாக்காளர்களுக்கு தன்னிலை விளக்கத்தை வழங்கியிருக்கிறார். ஏனைய யாருமே அது தொடர்பாக வாய் திறக்கவில்லை. அரசுத் தலைவர் அந்தப் பட்டியலை வெளிவிடும்வரை காத்திருக்கிறார்களோ தெரியவில்லை. ஆனால் குற்றச்சாட்டுகளில் உண்மை உண்டா இல்லையா என்பதனை தமது மக்களுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டிய பொறுப்பு தமிழ் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு உண்டு. மதுச்சாலை அனுமதிப் பத்திரங்களில் மட்டுமல்ல காசுப் பெட்டி கைமாறியது, கள்ள டீல்கள் செய்தது போன்றவை தொடர்பாகவும் வாய்திறக்க வேண்டும். இவை  தொடர்பில் அவர்கள் கள்ள மௌணம் சாதிக்க முடியாது. இவைபோன்ற விடயங்களில் தமது சொந்த மக்களுக்குப் பொறுப்புக்கூற முடியாத அல்லது பதிலளிக்க முடியாத அரசியல்வாதிகள் தமிழ் மக்களின் பிரதிநிதிகளாக இருக்கத் தகுதியற்றவர்கள்.

தென்னிலங்கையில் இப்பொழுது “அனுர அலை” ஒன்று அடிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது. தமிழ் நோக்கு நிலையில் அது மெய்யான மாற்றம் இல்லைத்தான். ஆனாலும் அரசியலில் நேர்மையானவர்களையும் கண்ணியமானவர்களையும் தெரிவு செய்ய வேண்டும் என்ற பொது ஜன விருப்பத்தை அது மீண்டும் அரங்கில் பேசுபொருள் ஆக்கியிருக்கிறது. அந்த அலை தமிழ் மக்களையும் தொற்றிக் கொண்டுள்ளது. வரும் நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் உண்மையானவர்கள், நேர்மையானவர்கள், கண்ணியமானவர்கள் போட்டியிட வேண்டும். குற்றச்சாட்டுக்கு இலக்கானவர்களும் கடந்த 15 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தமிழ் அரசியலை தேக்க நிலையில் வைத்திருப்பதற்கு பொறுப்பானவர்களும் போட்டியிடக் கூடாது என்ற கோரிக்கைகள் வலிமையாக மேலெழுகின்றன. பெண்களுக்கு உரிய பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப்பட வேண்டும், பாதிக்கப்பட்ட சமூகங்களுக்கு பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப்பட வேண்டும், தமது மக்களுக்கு பொறுப்புக் கூறத்தக்க நேர்மையானவர்கள், தகுதியுள்ளவர்கள் அரசியலுக்கு வர வேண்டும் என்ற கோரிக்கைகள் பரவலாக மேலெழுகின்றன.

இப்படிப்பட்டதோர் பின்னணியில் தமது அரசியல் எதிரிகளுக்கு எதிராக சுமந்திரன் அணியினர் முன்வைக்கும் குற்றச்சாட்டுகளுக்கு வலிமை உண்டு. தமிழ்ப் பொது புத்தியை பொறுத்தவரை மக்கள் பிரதிநிதிகள் மதுச்சாலை அனுமதிப் பத்திரங்களைப் பெற்றது, அல்லது தமது பினாமிகளின் ஊடாக மதுச்சாலைகளை நிர்வகிப்பது என்பது அவர்களைத் தகுதி நீக்கம் செய்யக் கூடியது. ஆனால் தன் அரசியல் எதிரிகளை அவ்வாறு தகுதி நீக்கம் செய்ய முற்படும் சுமந்திரன் அணி அந்த குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைக்கும் தகுதியுடையதா?

ஏனெனில் சுமந்திரன் எப்படிப்பட்ட ஒரு அரசியலை செய்கின்றார்? தமிழ் மக்களைச் சிதறடிக்கும் அரசியலைத்தான் அவர் செய்து வருகிறார். அவர் எல்லாவற்றையும் கொட்டிக் குலைக்கிறார். தனது சொந்தக் கட்சியையும் கொட்டிக்குலைக்கிறார். அவரும் தமிழ் மக்களுக்குப் பொறுப்புக் கூறாத ஒருவர்தான். அதைவிட முக்கியமாக, தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான இனஅழிப்புத் தொடர்பில் பொறுப்புக்கூறத்  தயாரற்ற சஜித் பிரேமதாசாவுக்கு தமிழ் மக்கள் வாக்களிக்க வேண்டும் என்று அவர் கேட்டார். ஜனாதிபதித் தேர்தல் நடந்த பொழுது ஐநா கூட்டத் தொடரும் நடந்து கொண்டிருந்தது. அங்கே போர்க்களத்தில் நிகழ்ந்த குற்றங்கள் தொடர்பாக சான்றுகளையும் சாட்சிகளையும் சேகரிப்பதற்கான அலுவலகத்தின் அடுத்த கட்டத்தைத் தீர்மானிப்பது தொடர்பில் விவாதங்கள் நடந்து கொண்டிருந்த ஒரு காலகட்டத்தில் சஜித் பிரேமதாச பொறுப்புக்கூறல் தொடர்பில் தமிழ் மக்களுக்கு எந்த வாக்குறுதியையும் வழங்கவில்லை.

பொறுப்புக்கூறல் எனப்படுவது இறந்த காலத்தில் நிகழ்ந்த குற்றங்களுக்குப் பொறுப்புக் கூறுவது. இறந்த காலத்துக்கு பொறுப்புக்கூறத் தயாரற்ற ஒரு தலைவர் நிகழ்காலத்துக்கும் எதிர்காலத்துக்கும் எப்படிப் பொறுப்புக் கூறுவார்? இந்த விடயத்தில் பொறுப்புக் கூறத் தயாரற்ற சஜித் பிரேமதாசவுக்கு தமிழ் மக்கள் வாக்களிக்க வேண்டும் என்று கேட்கும் ஒரு அரசியல்வாதி, தமிழ் அரசியலை எங்கே கொண்டு போய் நிறுத்த முயற்சிக்கின்றார்? தமிழ் மக்களுக்கு எப்படிப்பட்ட ஒரு நீதியைப் பெற்றுத் தர முயற்சிக்கின்றார்?

பிரதான அரசியல் விவகாரத்தில் தனது சொந்த மக்களுக்குப் பொறுப்புக் கூறாத ஓர் அரசியல்வாதி தனது அரசியல் எதிரிகள் சலுகையாக மதுச்சாலை அனுமதிகளைப் பெற்றது குறித்துக் குற்றம் சாட்டுகிறார். தனது அரசியல் எதிரிகளை சிறுமைப்படுத்தித் தோற்கடிக்க முயற்சிக்கும் அவர் எப்படிப்பட்ட ஓர் அரசியலை முன்னெடுக்கிறார்? தமிழ் மக்களைச் சிதறடிக்கும் ஓர் அரசியலைத்தானே முன்னெடுக்கிறார்? தனது அரசியல் எதிரிகளைக் குற்றஞ் சாட்டுவதன் மூலம் அவர் தன்னை குற்றமற்றவராகக் காட்டப் பார்க்கிறாரா?

கடந்த 15 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தமிழ் மிதவாத அரசியல் எனப்படுவது குற்றங்கள் மிகுந்ததாக, கண்ணியமற்றதாக, நேர்மையற்றதாக மொத்தத்தில் பொறுப்புக்கூறத் தயாரற்றதாக மாறிவிட்டது. அதற்கு சம்பந்தரும் பொறுப்பு, சுமந்திரனும் பொறுப்பு. சுமந்திரனை குற்றஞ்சாட்டும் ஏனைய தமிழ் அரசியல்வாதிகளும் பொறுப்பு. ஆனால் அதைத் தமிழ்த் தேசிய அரசியலுக்கு எதிரான சக்திகள் மிகவும் தந்திரமாக திட்டமிட்டு பயன்படுத்துகின்றன. எப்படியென்றால், தமிழ் மக்கள் தெரிந்தெடுத்த பிரதிநிதிகளையே அவர்கள் முன் குற்றவாளிகளாகக் காட்டி, சிறுமைப்படுத்தி, கீழ்மைப்படுத்தி தமது சொந்த பிரதிநிதிகளை தமிழ் மக்கள் நம்ப முடியாத ஒரு சூழலை அவர்கள் ஏற்படுத்துகிறார்கள். இது எங்கே கொண்டு போய்விடும்? தமது சொந்தப் பிரதிநிதிகளின் மீது நம்பிக்கையிழந்த மக்கள் தென்னிலங்கையில் ஏற்பட்டிருக்கும் மாற்றத்தின் அலைக்குப் பின் போகக்கூடிய வாய்ப்புகளை அதிகப்படுத்தும். தமிழ் வாக்குகள் தமிழ்த் தேசிய அரசியலுக்கு வெளியே போகும் வாய்ப்புகளை அதிகப்படுத்தும்.

இதை இப்படி எழுதுவதற்காக இக்கட்டுரையானது மதுச்சாலை அனுமதிகளைப் பெற்ற அரசியல்வாதிகளை அம்பலப்படுத்தக்கூடாது என்று கூறுவதாக   எடுத்துக் கொள்ளத் தேவையில்லை. தமது வாக்காளர்களுக்குப் பொறுப்புக்கூறும் தகுதியற்றவர்கள் அனைவரையும் தமிழ் அரசியலில் இருந்து அகற்ற வேண்டும். ஆனால் அதனை தமிழ்த் தேசிய நோக்கு நிலையில் இருந்து செய்ய வேண்டும். தமிழ் மக்களை ஒரு இனமாகத் திரட்டுவது; தேசமாகத் திரட்டுவது என்ற நோக்கு நிலையிலிருந்து செய்ய வேண்டும். தமிழ்த் தேசியத்தைச் சிதைக்கும் நோக்கு நிலையிலிருந்து செய்ய முடியாது. தமிழ் மக்களைச் சிதறடிக்கும் அரசியல்வாதிகள் அதைச் செய்வது என்பது தமிழ்த் தேசிய அரசியலை சிதைக்க முற்படும் வெளித் தரப்புகளுக்குத்தான் சேவகம் செய்யும். மாறாக தமிழ் மக்களை ஒரு தேசமாகத் திரட்டும் நோக்கு நிலையில் இருந்து தமிழ்த் தேசியப் பரப்பில் உள்ள நேர்மையற்றவர்கள், கண்ணியமற்றவர்கள், நபுஞ்சகர்கள், நசியல் பேர்வழிகள், வழிந்தோடிகள், டீலர்கள் போன்றவர்களைத் தமிழ்மக்கள் தோற்கடிக்க வேண்டும்.

https://www.nillanthan.com/6916/

அநுரகுமார திசாநாயக்கவை (Anura Kumara Dissanayake)  தோற்கடிக்க வேண்டுமென்று ஆசைப்பட்ட ஒரு நாடு ( இந்தியா) எப்படி அவருடன் ஒரு சுமூகமான ஒரு உறவை பேண முடியும் என பிரித்தானியாவில் இருக்கும் அரசியல் ஆய்வாளர் வேல் தர்மா கேள்வியெழுப்பியுள்ளார்.

லங்காசிறியின் ஊடறுப்பு நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்டு கருத்துத் தெரிவிக்கும் போதே அவர் இவ்வாறு குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அநுரகுமார திசாநாயக்கவும் இந்தியாவும் ஒருவரையொருவர் கைவிட முடியாத நிலையிலே உள்ளனர்.

இந்திய வெளிவிவகாரதுறை அமைச்சரின் இலங்கைகைக்கான பயணம் மிக முக்கியமானதாக பார்க்கப்படுகின்றது. இந்தியாவை பொறுத்தவரையில் இலங்கையில் ஏனைய நாடுகள் தலையீடுவதை விரும்பவில்லை.

இந்திய வெளிவிவகாரத்துறை அமைச்சரின் இலங்கை விஜயத்தின் போது ஜனாதிபதியோ பிரதமரோ சென்று வரவேற்க விமான நிலையத்திற்கு செல்லவில்லை. இதனால் இவர்கள்  ஜனாதிபதி தேர்தலின் போது சஜித்திற்கு ஆதரவளித்த அதிருப்தியை வெளிப்படுத்தினார்களா என தோற்றுகின்றது என்றார்.

மேலும், தேர்தலுக்கு முன்னரான அஜித் டோவலின் வருகை தேர்தலுக்கு பின்னரான ஜெய்சங்கரின் (S.Jaishankar) வருகை என்பவற்றை அலசி ஆராய்கின்றது இன்றைய லங்காசிறியின் ஊடறுப்பு நிகழ்ச்சி.

https://ibctamil.com/article/india-sri-lanka-relationship-jaishankar-visit-sl-1728171442#google_vignette

பட மூலாதாரம்,PMD SRI LANKA

• எழுதியவர், ரஞ்சன் அருண் பிரசாத்
• பதவி, பிபிசி தமிழுக்காக
• ஒரு மணி நேரத்துக்கு முன்னர்

பட மூலாதாரம்,PMD SRI LANKA

பட மூலாதாரம்,HARINI AMARASURIYA

பட மூலாதாரம்,SAJITH PREMADASA MEDIA

பட மூலாதாரம்,NIRSHAN

தமிழர் அரசியல் களத்தில் இளைஞர்கள் களமிறங்க வேண்டுமென்றால் சில முதியவர்கள் தாமாக முன்வந்து ஓய்வுபெற வேண்டுமென்று பிரித்தானியாவில் (United Kingdom) இருக்கும் அரசியல் ஆய்வாளர் தி.திபாகரன் (D. Dibhakaran) சுட்டிக்காட்டியுள்ளார்.

குறித்த விடயத்தை லங்காசிறி ஊடறுப்பு நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொண்டு கருத்து தெரிவிக்கும் போதே அவர் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

இது தொடர்பாக அவர் மேலும் தெரிவிக்கையில், “இலங்கையில் முள்ளிவாய்க்கால் பேரவலத்தின் பின்னர் 15 ஆண்டுகளாக ஈழத்தமிழர்கள் எந்தவொரு காத்திரமான அரசியலையும் முன்னெடுக்கவில்லை.

அழிவின் விளிம்பில் தமிழ் தேசிய கட்டுமானம் தொடர்ந்து அழிக்கப்பட்டு வருகின்றது.

தமிழ் தரப்பில் சில முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஓய்வு பெறுவதாக அறிவித்துள்ள நிலையில் தற்போதுள்ளவர்களும் அவ்வாறு ஓய்வு பெற்று இளைஞர்களுக்கு வாயப்பளிக்க வேண்டும்.

அத்தோடு, இளைஞர்களும் தானாக வந்து அரசியலை கையில் எடுத்தால் மாத்திரமே தமிழர் அரசியல் களத்தை முன்னோக்கி கொண்டு செல்ல முடியும்.

மேலும், இலங்கை அரசியலில் இந்தியாவின் வகிபங்கு, தமிழர் அரசியல் களம், இளைஞர்களின் அரசியல் வருகை மற்றும் வயதான அரசியல்வாதிகளின் ஓய்வு தொடர்பில் அவர் தெரிவித்த கருத்துக்களுடன் வருகின்றது இன்றைய ஊடறுப்பு,

https://ibctamil.com/article/the-political-arrival-of-youth-in-the-tamil-region-1728079807#google_vignette

இந்தக் காணொளியில் மதுபானசாலை அனுமதிப்பத்திரம் எடுத்தவர்களின் குணாதிசயங்கள் அனுபவங்கள் தமிழ்தேசியம் என்று சொல்லிச் சொல்லியே எப்படி தமிழ்மக்களை அழிக்கிறார்கள் என்று பல்வேறு கோணத்தில் அலசப்படுகிறது.

இடையில் ஒரு உதாரணத்துக்கு தேசியதலைவரின் மதிநுட்பத்தையும் குறுகிய சிந்தனை இல்லாமல் நீண்டகாலமாக மக்கள் வளமுடன் வாழ வேண்டும் என்று எண்ணி

நந்திக் கடலில் இரால்பண்ணை வைக்கலாம் நிறைய லாபம் எடுக்கலாம் என்று ஒரு திட்டத்தை வைத்த போது இதில் அனுபவம் இல்லாத தலைவர்

இரால்பண்ணை எங்கெங்கே செய்கிறார்கள் என்று ஆராய்ந்து நீர்கொழும்மு பக்கத்திலிருந்தவர்களை வரவழைத்து அதன் நன்மைதீமை பற்றி முழுமையாக ஆராய்ந்து கடைசியில் அந்த திட்டம் வருமானமாக இருந்தாலும் 

இந்த மண்ணும் கடலும் நச்சுத்  தன்மை கொண்டதாகவும் மலட்டுத்தன்மை கொண்டதாகவும் 10-15 வருடங்களில் மாறிவிட்டால் மீண்டும் அந்த கடலையோ மண்ணையோ அடுத்த சந்நதி பாவிக்க முடியாது என்பதால் அத்திட்டத்தை முற்றாகவே கைவிட்டதாக சொல்கிறார்.

இவர் தான் மக்களுக்கான தலைவன்.இல்லை கடவுள்.

இதைப்பற்றிய உரையாடலை 18வது நிமிடத்திலிருந்து விரும்பியவர்கள் கேட்கலாம்.

-நஜீப் பின் கபூர்-

2024 ஜனாதிபதித் தேர்தல் தொடர்பில் நாம் நிறைய கட்டுரைகளை எழுதி மக்களைத் தெளிவுபடுத்தி வந்திருந்தோம். நமது கருத்துகள் அப்போது பக்கச்சார்பாக இருந்தது என்று சிலருக்கு யோசிக்க இடமிருந்தது. ஆனால் நாம் யதார்த்தத்தை தான் சொல்லி வந்திருக்கின்றோம் என்பது இப்போது அனைவருக்கும் புரிந்திருக்கும் என்று நம்புகின்றோம். இன்றும் அதேபோல கள நிலைவரங்களையும் யதார்த்தங்களையும் தான் எமது வாசகர்களுக்கு சொல்லலாம் என்று எதிர்பார்க்கின்றோம். அனேகமான ஊடகங்களும் அரசியல்வாதிகளும் மக்களைக் கடந்த காலங்களில் பிழையான தகவல்களை-நம்பிக்கைகளைக் கொடுத்து ஏமாற்றி வந்திருக்கின்றார்கள்.

ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்கு முன்னர் நாம் வலியுறுத்தி சொன்ன சில தகவல்களை மீண்டும் ஒருமுறை சுருக்கமாக இங்கு தொட்டுச் செல்லலாம் என்று எதிர்பார்க்கின்றோம். இந்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் அனுரகுமாரவை தோற்கடிப்பதாக இருந்தால் ரணில் – சஜித்- ராஜபக்ஸக்கள் ஒரு மெகா கூட்டணிக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று நமது வார இதழில் ஒரு நீண்ட கட்டுரையில் தேர்தலுக்குப் பல மாதங்களுக்கு முன்னரே சொல்லி இருந்தோம்.

வடக்கு, கிழக்கு மற்றும் முஸ்லிம் வாக்குகள் சஜித், ரணில், அரியநேந்திரன், அனுர என்று பிரிவதால் அது சஜித்தின் வெற்றியைப் பாதிக்கும் என்றும் தேர்தலுக்கு முன்பே சொல்லி இருந்தோம். இது போன்று இன்னும் நிறையவே கதைகளை தேர்தலுக்கு முன்பும் தேர்தலுக்கு நெருக்கமான நாட்களிலும் நாம் சொல்லி வந்தோம்.

2024 நடந்து முடிந்த தேர்தல் என்.பி.பி. க்கு அதிர்ஸ்டவசமாகக் கிடைத்த ஒரு வாய்ப்பு என்று சுட்டிக்காட்ட விரும்புகின்றோம்.நாம் குறிப்பிடுகின்ற இந்த சம்பவத்தை – கதையைச் சற்று எண்ணிப்பாருங்கள். அப்போது யதார்த்தம் புரியும். ஒரு அரசியல் ஆய்வாளர் என்ற வகையில் எல்லாக் கட்சிகளின் செயல்பாட்டாளர்களுடனும் நமக்கு ஒரு உறவு இருப்பது போல ஜே.வி.பி.-என்.பி.பி. யுடனும் நமக்கு மிக நெருக்கமான ஒரு உறவு இருந்து வருகின்றது.

கடந்த மாகாணசபைத் தேர்தல் நடைபெற்ற போது ஜே.வி.பி. கம்பளை அமைப்பாளர் ஹேரத் மற்றும் அவர்களுடன் நெருக்கமான உறவில் இருக்கும் பாஹிம் என்பவருடன் மஹியங்கனையில் அன்று நடந்த தேர்தல் பரப்புரைக் கூட்டத்துக்கு நாமும் தகவல் சேகரிக்க போய் இருந்தோம்.

அன்று மதியநேரம் மஹியங்கனை தொகுதி அமைப்பாளர் பலகே அவர்கள் வீட்டில் மதிய உணவுக்காக போயிருந்த போது இன்றைய ஜனாதிபதி அனுரகுமாரவும் பதுளை வெள்ளி நாக்கு என அழைக்கப்படும் சமந்த வித்தியாரத்ன அவர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.அப்போது நாம் ஒரு தேர்தலில் பத்து சதவீத (10) வாக்கை எப்போது பெற்றுக் கொள்கின்றோமோ அதன் பின்னர் வருகின்ற பொதுத் தேர்தலில் நாம் அரசாங்கத்தைக் கைப்பற்றும் நிலைக்கு வந்து விடுவோம். அதுவரைக்கும் நிறையவே உழைக்க வேண்டி இருக்கின்றது என்று சமந்த வித்தியாரத்ன நம்மிடம் சொல்லி இருந்தார்.

நாம் ஏன் இதனை இங்கு சுட்டிக்காட்டுகின்றோம் என்றால் அடுத்து வருகின்ற தேர்தல்களில் அந்த இலக்கிற்கு அருகில் கூட அவர்களினால் நெருங்க முடியவில்லை. அப்படியாக இருந்தால் அவர்கள் இன்று அதிரடியாக இந்த இலக்கை கடந்து ஜனாதிபதித் தேர்தலில் எப்படி வெற்றி பெற்றார்கள் என்று பார்த்தால் அதில் சில இரகசியங்கள் மறைந்திருக்கின்றன.

ஆனாலும் இதுபற்றி எந்தவொரு ஊடகமும் இது தொடர்பாகப் பேசவில்லை என்பது நமது கணிப்பு. அதில் முதலாவதாக வரலாற்றில் மிகப் பெரிய வாக்குகளைப் பெற்றுக் கொண்ட ராஜபக்ஸக்களின் சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான நடவடிக்கைகளை கடவுளே ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. எனவே அதிகாரத்துக்கு வந்த இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னரே அவர்களை அதிகாரத்தில் இருந்து இறைவன் கவிழ்த்துவிட்டான்.

குறிப்பாக கோத்தாபய ராஜபக்ஸவின் அட்டகாசங்களுக்கும் அடாவடித்தனங்களுக்கும் தண்டனை கிடைத்திருக்கின்றது. நாம் முன்பு சொன்னது போல அனுரவை எதிர்க்க ஒரு மெகா கூட்டணி கட்டாயம் தேவை என்று சுட்டிக்காட்டி இருந்தோம். ஆனால் அது நடக்கவில்லை. சஜித் தரப்பினர் அதீத நம்பிக்கையில் இருந்து இன்று மூக்குடைபட்டிருக்கின்றார்கள். அடுத்து மொட்டுக் கட்சியின் கோட்பாதர் பசில் ராஜபக்ஸ ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்கு முன்னர் பொதுத் தேர்தலுக்குச் செல்வதுதான் அனுரவுடன் ஒரு நெருக்கமான நாடாளுமன்றத்தை வைத்திருக்க வாய்ப்பாக இருக்கும் என்று கூறியிருந்தார்.

பசிலின் அதே கருத்தை நாம் அன்று சொல்லி இருந்தோம். ரணில் அதற்கு வாய்ப்புக் கொடுக்கவில்லை. ஜனாதிபதித் தேர்தலை ரணில் முன்கூட்டி நடத்தியதால் அனுர சுலபமாக இலக்கை எட்டிவிட முடிந்தது. வருகின்ற பொதுத் தேர்தலிலும் ஜனாதிபதி அனுர தரப்பினர் தனிப் பெரும்பான்மையுடன் நாடாளுமன்றத்தை கைப்பற்றுவார்கள் என்று நாம் அடித்துச் சொல்லி வைக்கின்றோம். இதனையும் நமது வாசகர்கள் பொறுத்திருந்து பார்க்க முடியும் என்பது நமது கணிப்பு.

கோட்டாவின் அட்டகாசமான ஆட்சியும் ரணிலின் அரசியல் தீர்மானங்களும் அனுர தரப்பினர் அவர்கள் குறிப்பிட்ட பத்து சதவீதத்தைக் கூட எட்டாத ஒரு நிலையில் அதிரடியாக அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற முடியுமாக இருந்தது. 2019 மற்றும் 2020 தேர்தல்களில் வெறும் நான்கு – மூன்று சதவீதமான வாக்குகளைப் பெற்றுக் கொண்ட ஜே.வி.பி-என்.பி.பி வரலாற்றில் இப்படி ஒரு அதிரடிச் சாதனையை நிலைநாட்டி இருக்கின்றது என்றால் அதற்கு முக்கியமான காரணமாக இருந்தவர்கள் முன்னாள் ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக்ஸ மற்றும் முன்னாள் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க ஆகியோர் மேற்கொண்ட அடக்குமுறைகளும் பிழையான தீர்மானங்களுமாகும் என்பது எமது கருத்து.

இப்போது கடந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலிலும் எதிர்வருகின்ற பொதுத் தேர்தலிலும் முடிவுகள் எப்படி அமையப் போகின்றது என்பது தொடர்பாக பார்ப்போம். நாம் இங்கு குறிப்பிடுகின்ற தகவல்களையும் கணிப்புகளையும் எமது வாசகர்கள் வருகின்ற பொதுத் தேர்தல் முடிவுகளுடன் ஒரு முறை சரிபார்த்துக் கொள்ள முடியும்.

2024 ஜனாதிபதித் தேர்தல்
பொதுத் தேர்தல் முடிவுகள்

ஜனாதிபதித் தேர்தல் முடிவுற்று இப்போது பொதுத் தேர்தலுக்கான ஏற்பாடுகள் நாட்டில் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. இதற்கு இன்னும் ஏறக்குறைய இரண்டு மாதங்கள் வரை இருக்கும் நிலையில், பொதுத் தேர்தல் முடிவுகள் எப்படி அமையும் என்று இப்போது பார்ப்போம்.

ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்கு ஆறு மாதங்களுக்கு முன்னரே 2024 ஜனாதிபதி தேர்தலில் அனுரவுக்கு அதிக வாய்ப்பு என்று நாம் ஊடகங்களில் சொன்ன போது எமது கணிப்பு மிகைப்பட்ட ஒரு கணிப்பு என்று சிலர் விமர்சித்தார்கள். அப்படி எமது கருத்தை ஜீரணித்துக் கொள்ளாத நமது நண்பர்களும் நெருக்கமானவர்களும் கூட இதில் இருந்தார்கள்.

மேலும் ஜனாதிபதித் தேர்லுக்கு இரண்டொரு நாட்கள் இருக்கும் போது வேட்பாளர்கள் பெறுகின்ற வாக்கு வீதத்தையும் நமது சகோதர ஊடகங்களுக்கு அதனைத் துல்லியமாகச் சொல்லி இருந்தோம். அதனை வாசகர்கள் பார்த்திருப்பார்கள். இப்போது வருகின்ற பொதுத் தேர்தல் முடிவுகள் எப்படி அமையும் என்பது தொடர்பாக எமது கணிப்பைத் தர இருக்கின்றோம்.

சஜித் மற்றும் ரணில் இணைந்தால் அனுரவை சுலபமாக வெற்றி கொள்ள முடியும் என்று இப்போது சிலர் கணக்குப் பார்க்கின்றார்கள்-கதை விடுகின்றார்கள். இது தமது ஆதரவாளர்களுக்கு நம்பிக்கை ஊட்டி வாக்குகளை பாதுகாக்க மேற்கொள்ளும் ஒரு முயற்சி. ஆனால் களநிலவரம் அப்படி இல்லை என்பதனை குடிமக்கள் விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.

அடுத்து சஜித் – ரணில் கூட்டணி அமைப்பது தொடர்பாகவும் கதைகள் வருகின்றன.ஆனாலும் அதில் நிறையவே சிக்கல்கள் இருக்கின்றன. சஜித் ரணிலுடன் கூட்டணி பற்றிய கருத்தை இப்போதே நிராகரித்திருக்கின்றார். ஆனால் கட்சியில் இருக்கின்ற சிலர் அதற்கு இசைவாக பேசுகின்றார்கள். கடந்த 2019 ஜனாதிபதித் தேர்தலில் 55,64,239 வாக்குகளைப் பெற்ற சஜித் அதன் பின்னர் 2020ல் நடந்த பொதுத் தேர்தலில 27,71,984 வாக்குகளை மட்டுமே பெற்றுக் கொண்டார்.

இது எந்தளவு வீழ்ச்சி என்று சிந்தித்துப் பாருங்கள். எனவே வருகின்ற பொதுத் தேர்தலில் அனுர தரப்பு தனிக்குதிரையாகத்தான் களத்தில் இருக்கப் போகின்றது. வடக்கு, கிழக்கில் தமிழ் தரப்புக்கள் தனியாகத்தான் தேர்தலுக்கு வருவார்கள். அதேபோன்று இன்று சஜித்துடன் இருக்கின்ற மலையகக் கட்சிகளும் பெரும்பாலும் பொதுத் தேர்தலுக்கு முன்போ அல்லது பின்னரோ அனுரவுடன் இணைந்து போக அதிக வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. அதற்கான வியூகங்கள் வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்பதனை நாம் உறுதியாக கூறி வைக்கின்றோம்.

முஸ்லிம் தனித்துவத் தலைவர்கள் கடந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலில் அனுரவுக்கு எதிராக கட்டவிழ்த்துவிட்ட விஷமத்தன கதைகளினால் அனுர தரப்புடன் அவர்களுக்கு இணங்கிப் போக வாய்ப்புக்கள் இல்லை. பொதுத் தேர்தலில் அனுர தரப்பிலிருந்து புதிய பல முஸ்லிம் பிரதிநிதிகள் நிச்சயமாக நாடாளுமன்றத்துக்கு வருவார்கள். இந்தத் தேர்தலில்கூட அது தெளிவாகி விட்டது.

கிழக்கில் கூட அனுர தரப்பு முஸ்லிம் வேட்பாளர்கள் பலர் ஆசனங்களை சுலபமாகப் பெற்றுக்கொள்வார்கள். இன்று அவர்களுக்கு கிடைத்திருக்கின்ற வாக்குகள் இரட்டிப்பாக மாறவும் அதிக வாய்ப்பிருக்கின்றன. ஹக்கீம், ரிசாட் , ஹிஸ்புல்லாஹ், அதாவுல்லா இதற்குப் பின்னர் அனுரவுக்கு எதிராக விஷமத்தன பிரசாரங்களை மேற்கொள்ள வாய்ப்பில்லை. அவர்கள் ஏற்கனவே சரணாகதி அடைந்து விட்டார்கள். அலி சப்ரி அரசியலை விட்டே ஓடி விட்டார்.

ரணிலுக்கு கிடைத்த வாக்குகள் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி வாக்குகளும் மொட்டு நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஊடாக வந்த வாக்குகளும்தான். இதில் மொட்டு வாக்குகள் 15 இலட்சம் வரை இருக்கும் என்பது நமது கணக்கு. ஆனால் அவர்கள் இதனை நிராகரிக்கின்றார்கள். சஜித்- ரணில் கூட்டணி அமைந்தாலும் அதனுடன் வேட்பாளர் பங்கீடு தொடர்பில் பெரும் இழுபறி வரும்.

அப்போது மேலும் பலர் அங்கிருந்து வெளியேறிவிடுவார்கள். இன்று ரணிலுடன் இருப்போர் திரும்ப மொட்டு அணிக்குத் தாவவும் இடமிருக்கின்றது. எனவே கூட்டல் – கழித்தல் கணக்குப்படி அனுர தரப்பை பொதுத் தேர்தலில் இலகுவாக வெற்றி கொள்ள முடியும் என்ற சஜித் – ரணில் கணக்கு மொண்டசூரி-பால்போத்தல் கணக்காகத்தான் இருக்கும். இது பற்றி தகவல்களை நாம் விரைவில் மாவட்ட ரீதியில் விரிவாகத் தர இருக்கின்றோம்.

நடந்து முடிந்த 2024 ஜனாதிபதித் தேர்தலில் ஆசனங்களை மாவட்ட ரீதியில் கணக்குப் பார்த்தால் அது ஏறக்குறைய பின்வருமாறு அமைகின்றது.

அனுர 105 ஆசனங்கள்
சஜித் 068 ஆசனங்கள்
ரணில் 037 ஆசனங்கள்
நாமல் 002 ஆசனங்கள்
அரியநேந்திரன் 009 ஆசனங்கள்
திலித் 001 ஆசனம்
இதர 003 ஆசனங்கள்
மொத்தம் 225 ஆசனங்கள்

அதேபோன்று வருகின்ற 2024 பொதுத் தேர்தலில் முடிவுகள் பின்வருமாறு அமையவே அதிக வாய்ப்புக்கள் இருக்கின்றன.

அனுர 140 ஆசனங்கள்
சஜித் 046 ஆசனங்கள்
ரணில் 009 ஆசனங்கள்
தமிழ் தரப்பு 020 ஆசனங்கள்
நாமல் 005 ஆசனங்கள்
இதர 005 ஆசனங்கள்
மொத்தம் 225 ஆசனங்கள்

மொட்டுக் கட்சியில் இன்று ரணிலுடன் இருப்போரில் கணிசமானவர்கள் மீண்டும் மொட்டுக் கட்சிக்குத் தாவ இடமிருக்கின்றது. அப்படியான நிலையில் அது ரணில் தரப்பு எண்ணிக்கையில் மேலும் கடுமையான தாக்கங்களைச் செலுத்தும். ரணில் தனித்து நின்றால் 2020 தேர்தல் முடிவுதான் அவருக்கு மீண்டும் வரும். சஜித் கூட்டணியில் இருப்போரில் பெரும்பாலானவர்களுக்கு வெற்றி வாய்ப்பு இல்லை என்பது அவர்களுக்குத் தெரியும். அத்துடன் தற்போது அவர்கள் கூட்டணியில் இருப்போரில் பலர் தேர்தலுக்குப் பின்னர் ஜனாதிபதி அனுரவுடன் இணங்கிப் போகும் மன நிலையில் இருக்கின்றார்கள்.

கடந்த 2020 பொதுத் தேர்தலுடன் ஒப்பு நோக்குகின்ற போது யாழ்ப்பாணம், வன்னி, திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, திகாமடுல்ல ஆகிய மாவட்டங்களில் இருந்து குறைந்தபட்சம் ஒரு என்.பி.பி. வேட்பாளராவது வெற்றி பெறுவது உறுதியாகி இருக்கின்றது. அனுர வெற்றியைத் தொடர்ந்து அவர்களது வாக்கு மேலும் அதிகரிக்கும் ஒரு நிலையும் பிரகாசமாகத் தெரிகின்றது.

பொதுத் தேர்தலுக்குப் பின்னர் சஜித் கூட்டணியில் குழப்பங்களுக்கு இடமிருக்கின்றது என்று நாம் முன்பு சொல்லி இருந்தோம். இப்போது அங்கு அது நடந்து கொண்டிருக்கின்றது. சஜித் அணியில் இருந்து வெளியேற இருப்பவர்களுக்கும் இப்போது அதற்கு ஒரு கட்சி இருப்பதாக எமக்குத் தெரியவில்லை.

ரணில் அரசியலை விட்டு வெளியே செல்வார் என்று எதிர்பார்ப்பதால் அவருடன் சென்ற மொட்டுக் கட்சிக்காரர்களின் நிலை இன்னும் தெளிவில்லாமல் இருக்கின்றது. அவர்கள் இப்போது ஏதாவது ஒரு கூட்டணிக்கு செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் இருக்கின்றது. அல்லது பலர் தெருவில் நிற்க வேண்டி வரும். எப்படியும் தற்போது நாடாளுமன்றத்தில் இருப்போரில் மூன்றில் இரண்டு பங்கினர் வெளியே என்பது மட்டும் தெளிவாகத் தெரிகின்றது.

https://thinakkural.lk/article/310044

 — வீரகத்தி தனபாலசிங்கம் —

  இரு வருடங்களுக்கு முன்னர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவை பாராளுமன்றம் ஜனாதிபதியாக தெரிவு செய்தபோது இலங்கை வரலாறு கண்டிராத மக்கள் கிளர்ச்சியினால் இறுதியில் பயனடைந்தவர் அவரே என்று கூறப்பட்டதுண்டு. ஆனால், கடந்த வாரம் நடைபெற்ற ஜனாதிபதி தேர்தல் அந்த கிளர்ச்சியின் உண்மையான பயனாளி யார் என்பதை உலகிற்கு காட்டியது.

இடதுசாரி அரசியல் கட்சிகளினதும் அவற்றின் தொழிற் சங்கங்களினதும் தலைமையில்  முன்னெடுக்கப்பட்ட 1953  ஆகஸ்ட் ஹர்த்தால் போராட்டத்துக்கு பிறகு ஐக்கிய தேசிய கட்சி அரசாங்கத்தின் மீது மக்களுக்கு ஏற்பட்ட வெறுப்புணர்வை பயன்படுத்தி ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சியின் தலைவர் எஸ்.டபிள்யூ. ஆர்.டி. பண்டாரநாயக்க மூன்று வருடங்களுக்கு பிறகு பொதுத்தேர்தலில் வெற்றி பெற்று  பிரதமராக பதவிக்கு வந்ததைப் போன்று, ‘அறகலய’ மக்கள் கிளர்ச்சிக்கு பிறகு இரு வருடங்கள் கடந்த நிலையில் தேசிய மக்கள் சக்தியின் தலைவர் அநுரா குமார திசாநாயக்க நாட்டின் ஒன்பதாவது நிறைவேற்று அதிகார ஜனாதிபதியாக தெரிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறார்.

வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இரு நிகழ்வுகளுக்கும் இடையில்  குறிப்பிடத்தக்க  வித்தியாசங்கள் இருக்கின்றன. பண்டாரநாயக்க ஹர்த்தாலை ஆதரிக்காமலேயே அதன் விளைவாக மாற்றமடைந்த அரசியல் சூழ்நிலையை தனக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்தினார். ஹர்த்தாலை நடத்திய இடதுசாரி தலைவர்களினால் அவ்வாறு செய்ய முடியவில்லை. அந்த போராட்டத்தின் வெற்றியினால் தடுமாறிப்போன அவர்கள் அடுத்த நகர்வை செய்வதற்கு பயனுறுதியுடைய தந்திரோபாயத்தை வகுக்க முடியாதவர்களாக அப்போது இருந்தார்கள்.

ஆனால், திசாநாயக்க ‘அறகலய’வுக்கு  தலைமை தாங்கவில்லை என்றபோதிலும், அவரின் தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தி  முழுமையான ஆதரவை வழங்கியது. அந்த போராட்டத்தின்  விளைவாக  நாட்டின் அரசியல் நிலவரத்தில்  ஏற்பட்ட மாற்றத்தின் பயனாக  அவர் இன்று ஜனாதிபதியாக வந்திருக்கிறார்.  அன்றைய இடதுசாரி தலைவர்களினால் அவர்களது சொந்தத்தில் ஒருபோதும் ஆட்சியதிகாரத்துக்கு வரமுடியவில்லை. 

 ஜனாதிபதி தேர்தலில் திசாநாயக்கவின் வெற்றி இலங்கையின் அரசியல் வரலாற்றில் முதன்முதலாக  ஒரு இடதுசாரி அரசியல்வாதியை நாட்டின் தலைவராக உச்சநிலைக்கு  கொண்டு வந்திருக்கிறது. 

அவரது வெற்றி ஏழு தசாப்தங்களுக்கும்  அதிகமான காலமாக ஆட்சியில்  ஏகபோகத்தை தங்கள் பிறப்புரிமை போன்று  அனுபவித்த பாரம்பரிய அரசியல் அதிகார வர்க்கத்திடமிருந்து அரசியல் அதிகாரத்தை ஒரு சாதாரண குடும்பப் பின்னணியைக் கொண்ட ஒருவருக்கு கைமாற்றியிருக்கிறது.

முன்னாள் ஜனாதிபதி சந்திரிகா பண்டாரநாயக்க குமாரதுங்க, “திசாநாயக்க”வின் வெற்றி குறித்து கருத்துக் கூறியபோது குடும்ப ஆதிக்க அரசியலை மக்கள் நிராகரித்திருப்பது பற்றி எதுவும் கூறாமல் சாதாரண குடும்பத்தைச் சேர்ந்த தேசிய மக்கள் சக்தியின் தலைவர் இன்று நாட்டின் உயர்பதவிக்கு வந்ததற்கு  தனது தந்தையார் மண்டாரநாயக்க 1956 ஆண்டில் செய்த ‘புரட்சியே’ காரணம் என்று உரிமை கோரியிருக்கிறார்.

இலங்கையின் முக்கியமான அரசியல் அறிஞர்களில் ஒருவரான பேராசிரியர் ஜெயதேவ உயன்கொடவின் வார்த்தைகளில் கூறுவதானால் அரசியல் அதிகாரத்தின் வர்க்கத் தளங்கள் கொழும்பை மையமாகக்கொண்டு வாழும்  மேற்கத்தைய பாணி வாழ்க்கை முறையைக் கொண்ட  சிறுபான்மையினரான உயர்குடியினரிடம் இருந்து சாதாரண சமூக சக்திகளுக்கு  மாறியிருக்கிறது. ஜனநாயகத்தின் ஊடாக நிறுவனமயப்படுத்தப்பட்டிருந்த அரசியல் அதிகாரத்தின் வர்க்க ஏகபோகம் அதே ஜனநாயகத்தினால் தகர்க்கப்பட்டிருக்கிறது என்றும் அவர் கூறியிருக்கிறார்.

இலங்கையில் முதற்தடவையாக மார்க்சியவாதி ஒருவர் ஆட்சியதிகாரத்துக்கு வந்திருப்பதாக வர்ணிக்கப்படுகிறது.  பாரம்பரிய அர்த்தத்திலான மார்க்சியவாதியாக திசாநாயக்கவை இன்று நோக்கமுடியாது. பத்து வருடங்களுக்கு முன்னர் ஜே.வி.பி.யின் தலைவராக வந்த பிறகு அவர்  முன்னைய போக்குகளில் இருந்து பெரிதும் வேறுபட்ட முறையிலேயே கட்சியை வழிநடத்தி வந்திருக்கிறார். ஜே.வி.பி. தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தி இன்று ஆட்சியதிகாரத்துக்கு வந்திருக்கிறது என்றால் திசாநாயக்க கட்சியின் போக்குகளில் செய்த மாற்றங்கள் அதற்கு முக்கிய காரணம். 

தெற்காசியாவில் நேபாளத்திற்கு பிறகு இடதுசாரி தலைவர் ஒருவரை அரசாங்க தலைவராக தெரிவு செய்த நாடாக இலங்கை விளங்குகிறது. உலகின் ஒரேயொரு இந்து இராச்சியமாக விளங்கிய நேபாளத்தில் முடியாட்சியை முடிவுக்கு கொண்டுவந்த மாவோவாத கம்யூனிஸ்ட் ஆயுதக்கிளர்ச்சிக்கு தலைமை தாங்கிய பிரசண்டா முதற் தடவையாக 2008 ஆம் ஆண்டில் பிரதமராக பதவியேற்றார். இதுவரையான 18 வருடங்களில் அவர் மூன்று தடவைகள் பிரதமராக பதவிக்கு வந்தார். இப்போதும் அவரே பிரதமராக இருக்கிறார்.

மாவோவாதியான  பிரசண்டாவும் அவரது கம்யூனிஸ்ட் கட்சியும் ஆட்சியதிகாரத்தில் இருந்துவந்த காலப்பகுதியில் அவர்களின் அணுகுமுறைகளில்  ஏற்பட்ட மாற்றம்  அவர்களை  நேபாளத்தின் ஏனைய தாராளவாத முதலாளித்துவ கட்சிகளில் இருந்து பெருமளவுக்கு வேறுபடுத்திப் பார்க்கமுடியாத நிலையை உருவாக்கி விட்டது என்று அரசியல் அவதானிகள் கூறுகிறார்கள்.

இலங்கையில் திசாநாயக்கவின் தலைமையில் ஜே.வி.பி. ஏற்கெனவே ஒரு இடதுசாரிப் போக்கில் இருந்து பெருமளவுக்கு விடுபடத் தொடங்கி விட்டது. தீவிர வலதுசாரியான முன்னாள் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க கடந்த இரு வருடங்களாக சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் வழிகாட்டலின் கீழ் முன்னெடுத்துவந்த பொருளாதார மறுசீரமைப்பு திட்டத்தை தொடருவதாக உறுதியளிக்கின்ற அளவுக்கு தேசிய மக்கள் சக்தி மாறுதலுக்கு உள்ளாகியிருக்கிறது. 

ஜே.வி.பி.யின் கடந்த காலத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு எதிரணியினரால் முன்னெடுக்கப்பட்ட பிரசாரங்களுக்கு பதிலளிக்கும் வேளைகளில் எல்லாம்  திசாநாயக்க அடிப்படைக் கொள்கைகளை கைவிடவில்லை என்ற போதிலும்  தற்போதைய சர்வதேச நிலைவரங்களுக்கு   ஏற்ற முறையில் தங்களது  அணுகுமுறைகளில்  பெருமளவு மாற்றங்கள் ஏற்பட்டிருக்கிறது என்று  கூறிவந்திருக்கிறார். உலகில் ஒரு சோசலிச முகாம் இல்லாத காரணத்தால் இந்த மாற்றங்கள் தவிர்க்க முடியாதவை என்றும் அவர் விளக்கமளித்தார்.

பொருளாதார நெருக்கடி உட்பட தாங்கள் எதிர்நோக்கும் பெருவாரியான பிரச்சினைகளுக்கு பாரம்பரிய அரசியல் சக்திகளின் தவறான ஆட்சிமுறையே காரணம் என்பதை விளங்கிக் கொண்ட மக்கள்  மத்தியில் பொது வாழ்வை தூய்மைப்படுத்துவது குறித்து திசாநாயக்க அளித்த உறுதிமொழி பெரும் வரவேற்பை பெற்றது. ஊழலுக்கு எதிரான அவரின் செய்தியும் புதியதொரு அரசியல் கலாசாரத்தை தோற்றுவிக்கப்போவதாக அளித்த  வாக்குறுதியும்  முறைமை மாற்றம் ஒன்றை வேண்டிநின்ற இளம் வாக்காளர்களுக்கு பெரும் நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியிருந்தன.

நீண்டகாலமாக பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு கிடைக்காவிட்டாலும் கூட  பழைய பிரதான அரசியல் கட்சிகளையே மாறிமாறி  ஆட்சிக்கு கொண்டுவந்து சலித்துப்போன மக்கள் இரு வருடங்களுக்கு முன்னர்  ஏற்பட்ட பொருளாதார நெருக்கடி மற்றும் அரசியல் குழப்பநிலைக்கு பிறகு  பாரம்பரிய அரசியல் அதிகார வர்க்கத்துக்கு வெளியில் உள்ள ஒருவரிடம்  ஆட்சிப் பொறுப்பை ஒப்படைப்பதில் காட்டிய ஆர்வத்தை தேர்தல் முடிவுகள் வெளிக்காட்டின. உண்மையில் இது மக்கள் செய்து பார்க்கத்துணிந்த ஒரு பரிசோதனையே என்பதில் சந்தேகமில்லை. 

 பாரம்பரிய அதிகார வர்க்கத்தின் மீது கடுமையாக வெறுப்படைந்த மக்கள்  ‘மாற்றத்துக்கான’ வேட்பாளராக திசாநாயக்காவை நோக்கினார்கள். கடந்த இரு வருடங்களாக முன்னெடுக்கப்பட்டு வந்த பொருளாதார மறுசீரமைப்பு நடவடிக்கைகளின் விளைவாக தன்னால் சாதிக்க முடிந்ததாக  முன்னாள் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க  பிரசாரப்படுத்திய ‘உறுதிப்பாட்டையும் வழமை நிலையையும்’ அனுபவிக்கக்கூடியவர்களாக இருந்த பிரிவினரே அவருக்கு வாக்களித்திருக்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது. 

மக்களின் வாக்குகளைப் பெறுவதற்கு விக்கிரமசிங்க தனது பொருளாதார மறுசீரமைப்பு நடவடிக்கைகளில் மாத்திரம் முழுமையாக தங்கியிருந்தது அவரின் தந்திரோபாயங்களில் இருந்த மிகப்பெரிய குறைபாடாகும். நீண்டகால அரசியல் அனுபவத்தையும் வளமான அறிவையும் கொண்ட அவருக்கு நாடு அண்மைக்காலமாக எதிர்நோக்கிவரும் பல்வேறு பிரச்சினைகளுக்கு மத்தியில் மக்கள் பொருளாதாரக் காரணியை மாத்திரம் மனதிற்கொண்டு வாக்களிக்கப் போவதில்லை  என்பது தெரிந்திருக்கவில்லை. 

பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்து விடுபடும் ஆர்வத்தில் மக்கள் இதுகாலவரையான தவறான ஆட்சிமுறை, குடும்ப ஆதிக்க அரசியல், அதிகார துஷ்பிரயோகம், சட்டத்தின் ஆட்சியின் சீர்குலைவு மற்றும் முன்னென்றும் இல்லாத ஊழலை  மறந்து விடுவார்கள் என்று அவர் நினைத்தாரோ? 

தனது ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கு ஒரு குறிப்பிடத்தக்க வாக்கு வங்கி இல்லாத நிலையில் ராஜபக்சாக்களின் கட்சியில் இருந்தும் வேறு கட்சிகளில் இருந்தும் வந்த அரசியல்வாதிகளை நம்பி கூட்டணி ஒன்றை அமைத்து சுயேச்சை வேட்பாளராகப் போட்டியிட்டு வெற்றிபெற முடியும் என்று விக்கிரமசிங்க நினைத்தது பெரும் தவறு. முன்னரைப் போன்று சிறுபான்மைச் சமூகங்களும் அவரை இந்த தடவை ஆதரிக்க முன்வரவில்லை.

ஐக்கிய மக்கள் சக்தியின் தலைவர் சஜித் பிரேமதாசவை பெரும்பாலான மக்கள்  பாரம்பரிய அரசியல் அதிகார  வர்க்கத்தின் ஒரு அங்கமாகவே நோக்கினார்கள். அவருக்கு இது ஜனாதிபதி தேர்தலில் இரண்டாவது தோல்வி. திசாநாயக்கவிடம் தோல்வி கண்டாலும் கூட விக்கிரமசிங்கவை தோற்கடித்துவிட்டதில் பிரேமதாச ஒருவிதத்தில் திருப்தியடைந்திருக்கக்கூடும்.

ஜனாதிபதி திசாநாயக்கவும் கூட ஐம்பது சதவீதமான வாக்குகளை பெறமுடியவில்லை. இலங்கையின் ஜனாதிபதி தேர்தல் வரலாற்றில் முதன் முதலாக மற்றைய வேட்பாளர்களின் இரண்டாவது விருப்பு வாக்குகளை எண்ண வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் இந்த தடவையே ஏற்பட்டது. தனக்கு கிடைத்த ஆணையின் தன்மையை  அவர் விளங்கிக்கொண்டு செயற்படவேண்டிய தேவை இருக்கிறது.

கொழும்பில் அதிகார ஏகபோகத்தைக் கொண்டிருந்த மூன்று பிரதான அரசியல் கட்சிகளையும் கிரகணம் செய்து திசாநாயக்கவும் தேசிய ஐக்கிய மக்கள் சக்தியும் தேர்தலில் கண்டிருக்கும் வெற்றி ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்சவை நாட்டை விட்டு வெளியேற வைத்த 2022 மக்கள் கிளர்ச்சியுடன் தொடக்கிய மாற்றத்தை நோக்கிய  அரசியல் நிகழ்வுகளின் சுழற்சியை நிறைவு செய்கிறது என்று எவரும் மெத்தனமாக நினைத்து விடக்கூடாது. ஜனாதிபதி திசாநாயக்க சமாளிக்க முடியாத எண்ணற்ற சவால்களுக்கு முகங்கொடுக்க வேண்டியவராக இருக்கிறார்.

பாராளுமன்றத்தை கலைத்து இரு மாதங்களுக்கும் குறைவான இடைவெளிக்குள்  பொதுத்தேர்தலுக்கான திகதியை அவர் அறிவித்திருக்கிறார். ஜனாதிபதி தேர்தலில் கண்ட தோல்வியின் தாக்கத்தில் இருந்து மற்றைய கட்சிகள்  விடுபடுவற்கு முன்னதாக இந்த அறிவிப்பு வந்திருக்கிறது.

பொருளாதாரத்தை உறுதிப்பாட்டுக்கு கொண்டுவரவும் வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றவும் தேசிய மக்கள் சக்திக்கு பாராளுமன்ற தேர்தலில் பெரிய வெற்றியைத் தரவேண்டும் என்று திசாநாயக்க தன்னை ஜனாதிபதியாக தெரிவு  செய்த மக்களிடம் கோருவார். ஜனாதிபதி தேர்தலில் மக்கள் வாக்களித்த முறையின் அடிப்படையில் தான் பாராளுமன்ற தேர்தல் முடிவுகள் அமையுமா அல்லது அவருக்கு முழுமையான வாய்ப்பைக் கொடுப்பதற்காக தேசிய மக்கள் சக்தியை மக்கள் அதிகப்பெரும்பான்மை ஆசனங்களுடன் தெரிவு   செய்வார்களா என்பது முக்கியமான கேள்வி.

இது இவ்வாறிருக்க, ஜனாதிபதி தேர்தலில் மக்கள் வாக்களித்த முறையின் புவியியல் ஒழுங்கை கருத்தில் எடுக்கவேண்டியதும் அவசியமாகிறது.

தென்னிலங்கையில்  இருந்து குறிப்பாக சிங்கள பௌத்த சமூகத்தவர்கள் அதிகப்பெரும்பான்மையாக வாழும் பிராந்தியங்களில் இருந்து பெரும்பான்மை ஆதரவைப் பெற்று திசாநாயக்க ஜனாதிபதியாக தெரிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறார். அதற்கு மாறாக வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களிலும் மயைகத்திலும் சிறுபான்மைச் சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்கள்   பிரேமதாசவுக்கும் விக்கிரமசிங்கவுக்குமே பெருமளவில் வாக்களித்திருக்கிறார்கள். 

சிறுபான்மைச் சமூகங்கள் திசாநாயக்கவுக்கு முற்றாக வாக்களிக்கவில்லை என்று கூறமுடியாது. ஆனால், பெரும்பான்மை இனத்தவர்களின் வாக்குகள் தான் அவரை வெற்றிபெற வைத்தன. அதற்காக கோட்டாபய ராஜபக்ச போன்று சிங்கள மக்களே தன்னை ஜனாதிபதியாக தெரிவு செய்தார்கள் என்று திசாநாயக்க ஒருபோதும் சொல்லப்போவதில்லை.

 கோட்டாபய சிங்கள மக்களின் வாக்குகளினால் தெரிவு செய்யப்பட்டதற்கான காரணத்துக்கும் திசாநாயக்க தெரிவு  செய்யப்பட்ட காரணத்துக்கும் இடையே வேறுபாடு இருக்கிறது.

அதேவேளை, தாங்கள் நம்பிக்கை வைக்கக்கூடிய ஒரு அரசியல் தலைவராக திசாநாயக்கவை சிங்கள பௌத்த தேசியவாத சக்திகளில் கணிசமான பிரிவினர் அடையாளம் கண்டு ஆதரவு வழங்கியிருக்கிறார்கள் என்பது உண்மை. ஆனால்,  சிறுபான்மைச் சமூகங்களின் நியாயபூர்வமான அரசியல் அபிலாசைகளுக்கு எதிரான அந்த தேசியவாத சக்திகளின் நிர்ப்பந்தங்களுக்கு அடிபணியாமல் துணிச்சலாக திசாநாயக்க நடந்து கொள்வாரா இல்லையா என்ற கேள்விக்கு காலம்தான் பதில் சொல்லவேண்டும். தங்களது பிரச்சினைகள் தொடர்பில் ஜனாதிபதியிடமிருந்து புதிய அணுகுமுறையை சிறுபான்மைச் சமூகங்கள் எதிர்பார்க்கின்றன.

சிறுபான்மைச் சமூகங்கள் குறிப்பாக வடக்கு, கிழக்கில் வாழும் தமிழர்கள் மாற்றத்தை விரும்பவில்லை என்று தேர்தல் முடிவுகளை வியாக்கியானம் செய்யமுடியாது. சிங்கள மக்கள் விரும்புகின்ற மாற்றத்திற்குள் தங்களது  அபிலாசைகளுக்கு எந்தளவுக்கு மதிப்பளிக்கப்படும் என்பதே தமிழ் மக்கள் மத்தியில் உள்ள கேள்வி. 

எது எவ்வாறிருந்தாலும், இதுகாலவரை இலங்கை அரசியல் அதிகாரத்தை தங்களது ஏகபோகத்தில் வைத்திருந்த ஒரு வர்க்கத்துக்கு வெளியில் உள்ள ஒரு ‘ தோழர்’  ஜனநாயக வழிமுறையின் மூலமாக நாட்டின் தலைவராக தெரிவு செய்யப்பட்டதில்  உள்ள வரலாற்று முக்கியத்துவத்துவம் உரியமுறையில் புரிந்து கொள்ளப்பட வேண்டும். ஜனாதிபதி திசாநாயக்க ஒரு கணிசமான காலப்பகுதிக்கு ஆட்சிசெய்த பின்னர் மாத்திரமே அவரைப் பற்றிய மதிப்பீட்டைச் செய்யமுடியும்.
 

https://arangamnews.com/?p=11287

இரண்டு தடவைகள் ஆயுதப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு நசுக்கப்பட்ட ஒரமைப்பு, இரண்டு தடவைகள் தடை செய்யப்பட்ட ஓரமைப்பு, அதன் தலைவர் கைது செய்யப்பட்டு விசாரணைகள் இன்றி என்கவுண்டரில் கொல்லப்பட்டவர். அப்படிப்பட்ட ஓரமைப்பின் தலைவர் இப்பொழுது நாட்டின் அரசுத் தலைவராக வந்திருக்கிறார். ஆயுதப் போராட்டத்தில் தொடங்கி அரசுத் தலைவர் பதவி வரையிலுமான இந்த வளர்ச்சியை ஏற்கனவே ஓர் ஆயுதப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட மக்களாகிய தமிழ் மக்கள் ஆர்வத்தோடு பார்க்க வேண்டும். அதன் பொருள் அனுரவின் மாற்றம் என்ற கோஷத்தை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பதோ, அல்லது இனப்பிரச்சினைக்கான அவருடைய தீர்வை நம்ப வேண்டும் என்பதோ அல்ல.

ஆயுதப் போராட்டத்தில் தொடங்கி அரசுத் தலைவர் வரையிலுமான ஜேவிபியின் வெற்றிக்குள் இருந்து தமிழ் மக்கள் கற்றுக்கொள்ள பல விடயங்கள் உண்டு. குறிப்பாக தேசிய மக்கள் சக்தி என்று அழைக்கப்படுகின்ற புதிய கூட்டை தமிழ் மக்கள் விருப்பு வெறுப்பு இன்றிக் கற்க வேண்டும். அரசியல் செயற்பாட்டாளர்களும் புத்திஜீவிகளும் இணைந்து உருவாக்கிய ஒரு கட்டமைப்பு அது. ஆயுதப் போராட்ட மரபில் வந்த ஓர் அமைப்பும் புத்திஜீவிகளும் இணைந்து அப்படி ஒரு கட்டமைப்பை உருவாக்கியிருக்கிறார்கள். அக்கூட்டின் மையக் கட்டமைப்புக்குள் 73 உறுப்பினர்கள் உண்டு. அதில் அறுவர் மட்டுமே தமிழர்கள். அங்கு இன விகிதாசாரம் பேணப்படவில்லை.

ஆனால் யாழ்ப்பாணத்தில் ஜேவிபியை ஆதரிக்கும் சில படித்தவர்கள் இம்முறை தேர்தலில் இனவாதம் பின்வாங்கி விட்டது என்று புளகாங்கிதம் அடைகிறார்கள். தமிழ் பொது வேட்பாளர் இனவாதத்தை முன் வைத்ததாகவும் விமர்சிக்கின்றார்கள். ஆனால் “அரகலிய” போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட ஒரு தமிழ்ச் செயற்பாட்டாளர் முகநூலில் எழுதியது போல, தேர்தல் பிரச்சாரங்களில் இனவாதம் பெரிய அளவில் கதைக்கப்படவில்லை என்பதை வைத்து இனவாதம் இல்லை என்ற முடிவுக்கு வரக்கூடாது.

அனுர கூறும் மாற்றம் எனப்படுவது இனவாதம் இல்லாத ஓர் இலங்கை தீவா?

இது தேர்தல் காலம் மட்டுமல்ல, ஐநா மனித உரிமைகள் சபையின் பொறுப்புக் கூறலுக்கான விவாதங்கள் நடக்கும் ஒரு காலகட்டமும் ஆகும். வரும் ஏழாம் திகதி வரையிலும் ஐநா மனித உரிமைகள் கூட்டத் தொடர் நடைபெறும். இதில் பொறுப்புக் கூறல் தொடர்பில் அனுரவின் நிலைப்பாடு என்ன?

அசோசியேட்டட் பிரஸ் என்ற ஊடகத்துக்கு அவர் வழங்கிய செவ்வியை இங்கு பார்க்கலாம் “பொறுப்புக் கூறல் தொடர்பான கேள்வியைப் பொறுத்தவரை அது பழிவாங்குகலுக்கான ஒரு வழியாக அமையக்கூடாது. யாரையாவது குற்றச்சாட்டுவதாகவும் அமையக்கூடாது. மாறாக உண்மையைக் கண்டுபிடிப்பதாக மட்டும் அமைய வேண்டும்….. பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் கூட யாராவது தண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. அவர்கள் என்ன நடந்தது என்பதனை அறிவதற்கு மட்டும்தான் விரும்புகிறார்கள் ” என்று அனுர கூறுகிறார்.

அதாவது அவர் குற்றவாளிகளைத் தண்டிப்பதற்குத் தயாரில்லை. குற்றங்களை விசாரிப்பது உண்மையைக் கண்டுபிடிப்பதற்கு என்று கூறுகிறார். ஆயின் யார் குற்றவாளி என்ற உண்மையை கண்டுபிடித்த பின் அவரை தண்டிக்காமல் விட வேண்டும் என்று அவர் கூற வருகிறாரா? பாதிக்கப்பட்ட மக்களும் அதைத்தான் விரும்புகிறார்கள் என்று அவருக்கு யார் சொன்னது? அதாவது அனுர பொறுப்புக் கூறுவதற்குத் தயார் இல்லை. குற்றவாளிகளைப் பாதுகாப்பது என்பதே இனவாதம்தான்.

நாட்டின் இனவாதச் சூழலை அனுர மாற்றுவார் என்று தமிழ் மக்களை நம்ப வைப்பதாக இருந்தால் அவர், கடந்த காலங்களில் அவருடைய கட்சி குறிப்பாக அவர் தமிழ் மக்களுக்கு எதிராக எடுத்த இரண்டு பிரதான நிலைப்பாடுகளுக்கு பொறுப்புக் கூறுவாரா? மன்னிப்புக் கேட்பாரா?

தமிழ் மக்களின் தாயகத்தை அதாவது வடக்கையும் கிழக்கையும் சட்ட ரீதியாகப் பிரித்தது ஜேவிபிதான். இது முதலாவது. இரண்டாவது, சுனாமிக்குப் பின்னரான சுனாமிப் பொதுக் கட்டமைப்பை எதிர்த்து அனுர தனது அமைச்சுப் பதவியைத் துறந்தார். சுனாமிப் பொதுக்கட்டமைப்பு எனப்படுவது மனிதாபிமான நோக்கங்களுக்கானது. இயற்கைப் பேரழிவு ஒன்றுக்குப் பின் உருவாக்கப்பட இருந்த மனிதாபிமானக் கட்டமைப்பு அது. அதைக் கூட எதிர்த்த ஒருவர் இப்பொழுது அதற்கு பொறுப்பு கூறுவாரா? தமிழ் மக்களிடம் மன்னிப்பு கேட்பாரா? அவரிடம் இனவாதம் இல்லை என்று கூறி அவருக்கு வாக்களிக்குமாறு மறைமுகமாகக் கேட்ட யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள படித்தவர்கள் இதற்குப் பதில் கூறுவார்களா?

அதுமட்டுமல்ல தமிழ் பொது வேட்பாளரோடு அனுர பேச முற்படவில்லை. ரணில் விக்ரமசிங்கவும் சஜித் பிரேமதாசவும் தமிழ் பொது வேட்பாளரோடு உரையாடத் தயாராக இருந்தார்கள். ஆனால் அனுர உரையாடத் தயாராக இருக்கவில்லை. யாழ்ப்பாணம் வணிகர் கழகத்திடம் ஜேவிபி அதுதொடர்பான கோரிக்கைகளை முன்வைத்ததாகத் தெரிகிறது. எனினும் தமிழ்ப் பொது வேட்பாளரை முன்னிறுத்திய தமிழ்த் தேசியப் பொதுக் கட்டமைப்பிடம் அவர் உத்தியோகபூர்வமான கோரிக்கைகள் எவற்றையும் முன் வைத்திருக்கவில்லை. தமிழ்ப் பொது வேட்பாளரை அவர் பொருட்படுத்தவில்லை. அதாவது தமிழ் வாக்குகளை அவர் பொருட்படுத்தவில்லை ?

அவர் பதவியேற்றபோது தேசிய கீதம் இசைக்கப்படுகையில் ஒரு பகுதி பிக்குகள் எழுந்து நின்றமையை சில தமிழர்கள் பெரிய மாற்றமாகச் சித்திருக்கிறார்கள். ஆனால் பதவியேற்ற போது பௌத்தப்பிக்குகளின் முன் அவர் மண்டியிட்டு அமர்ந்து ஆசீர்வாதம் பெறுவதை அவர்கள் பார்க்கவில்லையா? அவர் இடதுசாரி மரபில் வந்த ஒரு தலைவர் என்று கூறப்படுகிறது. ஆனால் அவரால் சிங்கள பௌத்த அரசு கட்டமைப்பின் வழமைகளை மீறிச் செயல்பட முடியவில்லை என்பதைத்தான் அந்த ஆசீர்வாதம் பெறும் நிகழ்ச்சி நமக்கு உணர்த்தியது. அந்த மத ரீதியான சிஸ்டத்தை அவரால் மாற்ற முடியவில்லை. அவரும் அந்த சிஸ்டத்தின் கைதிதான்.

அதனால்தான் தமிழ் மக்கள் அவர் கூறும் மாற்றத்தை அதாவது சிஸ்டத்தில் மாற்றம் என்பதனை சந்தேகத்தோடு பார்க்கின்றார்கள். ஏனெனில், தமிழ் மக்கள் கேட்பது மேலோட்டமான சிஸ்டத்தில் மாற்றத்தை அல்ல. தமிழ் மக்கள் கேட்பது அதைவிட ஆழமான கட்டமைப்பு மாற்றத்தை. ஒற்றையாட்சி அரசுக் கட்டமைப்பில் மாற்றம். அதைச் செய்ய அனுராவால் முடியுமா?

பதவியேற்ற பின் அவர் ஆற்றிய உரையில் இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு தொடர்பில் பின்வருமாறு கூறுகிறார்.. “சிங்களவராக இருந்தாலும், தமிழராக இருந்தாலும், முஸ்லிமாக இருந்தாலும், பேர்கராக இருந்தாலும், மலேயராக இருந்தாலும், இவர்கள் அனைவருக்கும் “நாம் இலங்கைப் பிரஜைகள்” என்று பெருமையுடன் வாழக்கூடிய நடைமுறைச்சாத்தியமான ஒரு நாடு உருவாகும் வரை, இந்த நாடு தோல்வியடையுமே தவிர வெற்றியடையாது. அதற்காக அரசியலமைப்பு ரீதியான, பொருளாதார, அரசியல் மறுசீரமைப்புகளை மேற்கொள்ள ஒரு போதும் நாம் பின்வாங்க மாட்டோம். தனது இனம், தனது மதம், தனது வர்க்கம், தனது சாதி என இந்த நாடு பிரிந்திருந்த காலத்தை முழுமையாக முடிவுக்குக் கொண்டு வந்து, பன்முகத்தன்மையை மதிக்கும் இலங்கை தேசமாக இந்நாட்டைக் கட்டியெழுப்பும் நிலையான, நிரந்தரமான வேலைத்திட்டத்தை நாம் ஆரம்பிப்போம்.”

இது அரசியல் அடர்த்தி குறைந்த வார்த்தைகளால் வழங்கப்படும் கவர்ச்சியான ஆனால் மேலோட்டமான வாக்குறுதி. இப்படிப்பட்ட லிபரல் வாக்குறுதிகள் பலவற்றை தமிழ் மக்கள் ஏற்கனவே கடந்து வந்து விட்டார்கள். தமிழ் மக்கள் கேட்பது அடிப்படையான கட்டமைப்பு மாற்றத்தை. இலங்கைத் தீவின் பல்லினத் தன்மையை உறுதிப்படுத்தும் கடடமைப்பு மாற்றத்தை. இலங்கைத் தீவில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட தேசிய இனங்கள், தேசங்கள் உண்டு என்பதனை ஏற்றுக்கொள்ளும் மாற்றத்தை. அந்த அடிப்படையில் வழங்கப்படும் ஒரு தீர்வை. தமிழ் மக்களை இறைமையும் சுயநிர்ணய உரிமையும் கொண்ட ஒரு தேசிய இனமாக அங்கீகரிக்கும் ஒரு தீர்வை. அப்படிப்பட்ட ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்த அனுரவால் முடியுமா?
 

https://www.nillanthan.com/6909/

பொது வேட்பாளர் ஒருவரை நிறுத்தியமை என்பதே முதலாவது வெற்றி. ஏனெனில் ஓர் அரசுடைய தரப்பு வைக்கும் தேர்தலை அரசற்ற தரப்பு எப்படி படைப்புத்திறனோடும் புதுமையாகவும் புத்திசாலித்தனமாகவும் எதிர்கொள்ள முடியும் என்பதற்கு பொது வேட்பாளர் ஒரு முன்னுதாரணம். அரசற்ற தரப்பு ஒன்று அரசாங்கம் நடத்தும் ஒரு தேர்தலை தன்னுடைய கூட்டு விருப்பை வெளிப்படுத்துவதற்கான ஒரு களமாக பயன்படுத்தியது ;அத்தேர்தல் களத்தைத் தேசத்தைத் திரட்டும் ஒரு பயில் களமாகாகக் கையாண்டமை என்பது முதலாவது வெற்றி.

இரண்டாவது வெற்றி, பொது வேட்பாளர் தமிழ் மக்களை ஐக்கியப் படுத்துவதில் முதற்கட்டத் திரட்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளார். அரியநேத்திரன் பெற்ற வாக்குகள் மொத்தம் 2 லட்சத்து 26 ஆயிரம்.அது கடந்த பொதுத் தேர்தலில் தமிழ்த் தேசியக் கட்சிகள் பெற்ற மொத்த வாக்குகளில் அரைவாசியை விட அதிகம். இந்த அடிப்படையில் அவர் பெற்றது ஒரு தொடக்க வெற்றி. அது ஒரு பிரகாசமான வெற்றி இல்லைத்தான். ஆனாலும் வெற்றி. பொது வேட்பாளரை தமிழ் மக்கள் பொருட்படுத்தவில்லை என்று சுமந்திரன் கூறுகிறார். இரண்டு லட்சத்து 26 ஆயிரம் வாக்காளர்களை அவர் பொருட்படுத்தத் தேவையில்லாத ஒரு கணக்கு என்று கருதுகின்றாரா? இரண்டு லட்சத்து 26 ஆயிரம் வாக்காளர்களுக்கு ஒரு நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் கொடுக்கும் மதிப்பு அதுதானா?

மூன்றாவது வெற்றி, பொது வேட்பாளர் தாயகத்தில் உள்ள மக்களை கட்சி கடந்து ஒன்று திரட்டியது மட்டுமல்ல, புலம்பெயர்ந்த தமிழர்களையும் குறிப்பிடத்தக்க அளவுக்கு ஒன்று திரட்டியுள்ளார். கடந்த 15 ஆண்டுகளிலும் புலம்பெயர்ந்த தமிழர்கள் அதிகம் உற்சாகமாகவும் ஆர்வமாகவும் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் தலையீடு செய்த ஒரு தேர்தல் இது. புலம்பெயர்ந்த தமிழர்கள் பொது வேட்பாளரை நோக்கி ஒப்பீட்டளவில் அதிகமாக ஒன்று குவிந்தார்கள். இது மூன்றாவது வெற்றி.

நாலாவது வெற்றி, கிழக்கில் இருந்து வந்த ஒரு வேட்பாளர் வடக்கில் பெற்ற வாக்குகள்.வடக்கையும் கிழக்கையும் சட்டரீதியாக ஏற்கனவே பிரித்து விட்டார்கள் நிர்வாக எல்லைகளின் மூலமும் குடியேற்றங்களின் மூலமும் கிழக்கில் கிழக்கு மையக் கட்சிகளை வளர்த்தெடுப்பதன் மூலமும் வடக்கையும் கிழக்கையும் பிரிக்க முற்படும் சக்திகள் வெற்றி பெற்று வரும் ஒரு காலகட்டத்தில்,கிழக்க்கில் இருந்து ஒரு வேட்பாளர் பொது வேட்பாளராக முன் நிறுத்தப்பட்டார்.அவருக்கு வடக்கில் கிடைத்த ஆதரவு என்பது வடக்கையும் கிழக்கையும் உணர்வுபூர்வமாக பிரிக்க முடியாது என்பதனை உணர்த்தி இருக்கிறது.அதுவும் வடக்கு கிழக்கை சட்ட ரீதியாகப் பிரித்த கட்சியின் தலைவர் அரசுத் தலைவராகத் தெரித்தெடுக்கப்படட ஒரு தேர்தலில். இது ஒரு மகத்தான வெற்றி ஐந்தாவது வெற்றி, ஒற்றுமைக்கு கிடைத்த வெற்றி. சங்குச் சின்னத்தின் கீழ் ஏழு கட்சிகளும் மக்கள் அமைப்பும் இணைந்து ஒரு பொது வேட்பாளரை நிறுத்தி பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்டன. மக்கள் அமைப்பு ஒன்றும் கட்சிகளும் இணைந்து அவ்வாறு தேர்தல் நடவடிக்கைகள் ஈடுபட்டமை தமிழ் அரசியல் பண்பாட்டில் ஒரு புதிய போக்கு. அது ஒரு புதிய பண்பாடு. அது ஒரு புதிய பரிசோதனையும் கூட. அந்த ஜனநாயகப் பரிசோதனையில் தமிழ் மக்கள் குறிப்பிடத்தக்க அளவுக்கு சித்தி பெற்றிருக்கிறார்கள்.

பொதுக் கட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது ஜூலை 29 ஆம் தேதி. ஜனாதிபதி தேர்தல் நடந்தது செப்டம்பர் 21 ஆம் தேதி. இடைப்பட்ட சுமார் 50 நாட்கள் பிரச்சார நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டு மிகவும் புதிய ஒரு சின்னத்தை சங்குச் சின்னத்தை வெற்றிச் சின்னமாக மாற்றியது என்பதில் ஒரு செய்தி இருக்கிறது.தமிழ் மக்கள் கூட்டுணர்வோடு வாக்களிக்கும் பொழுது எந்த ஒரு புதிய சின்னத்தையும் ஸ்தாபிக்கலாம் என்பதுதான் அது. இது ஏற்கனவே தமிழ் மக்கள் உதயசூரியன் சின்னத்தை நிராகரித்த பொழுது நிரூபிக்கப்பட்டது. அதன் பின் ஈரோஸ் இயக்கம் சுயேட்சையாகப் போட்டியிட்ட பொழுது கிடைத்த வெற்றியும் அதனை நிரூபித்தது. இப்பொழுது சங்குக்கு கிடைத்த வெற்றியும் அத்தகையதுதான். முற்றிலும் புதிய ஒரு சின்னத்தை 50 நாட்களில் ஸ்தாபிக்க முடிந்தமை என்பது ஒற்றுமையின் விளைவு. ஒற்றுமையின் பலமும் தான்.

ஆனால் இந்த ஒற்றுமை இப்பொழுதும் பலவீனமானதாகவே காணப்படுகிறது பொதுக் கட்டமைப்பு ஒரு பலமான இறுகிப் பிணைந்த கூட்டாக இன்னமும் உருவாகவில்லை. ஒரு ஜனாதிபதித் தேர்தலை நோக்கி கட்சிகளும் மக்கள் அமைப்பும் இணைந்து செயல்பட்டன. இதே இணைந்த செயல்பாடு தொடர்ந்து வரும் தேர்தலிலும் இருக்குமா என்ற கேள்வி உண்டு. கடந்த வியாழக்கிழமை யாழ்ப்பாணம் டில்கோ விடுதியில் நடந்த கூட்டத்தில் அது அது தொடர்பாக விவாதிக்கப்பட்டுள்ளது. தமிழ்த் தேசியப் பொதுக் கட்டமைப்புக்குள் காணப்படும் தமிழ் மக்கள் பொதுச்சபை என்ற மக்கள் அமைப்பானது தொடர்ந்து தேர்தல் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுவது தொடர்பாக தனது கருத்தை தெரிவிப்பதற்கு சில நாட்கள் அவகாசத்தை கேட்டுள்ளது. அந்த மக்கள் அமைப்பு அதன் பொதுச்சபையைக் கூட்டி அது தொடர்பாக முடிவெடுக்க வேண்டும் என்றும் தெரிவித்துள்ளது.

ஒரு மக்கள் அமைப்பு தொடர்ச்சியாக தேர்தல் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுவது குறித்து அந்த அமைப்பிடம் தயக்கம் காணப்படுவதாக தெரிகின்றது.தேர்தல் முடிந்த கையோடு தமிழ் மக்கள் பொதுச்சபை ஓர் அறிக்கையை வெளியிட்டிருந்தது. அதில் தேசத்தைக் கட்டியெழுப்பும் வழியில் தேர்தல் ஒரு பகுதியே தவிர தேர்தல்கள் மூலம் மட்டும் தேசத்தைக் கட்டி எழுப்ப முடியாது என்று தெளிவாகத் திட்டவட்டமாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. இந்நிலையில் ஜனாதிபதி தேர்தலை தமிழ் ஐக்கியத்தைக் கட்டி எழுப்புவதற்கான ஒரு களமாக பயன்படுத்துவது என்று கூறிப் பொதுகட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. பொதுக் கட்டமைப்பு எனப்படுவது தமிழ் ஐக்கியத்தின் ஆகப் பிந்திய முயற்சி.

கட்சிகள் தேர்தல்களை எதிர்கொள்வதற்கு தயாராகிவிட்டன.பொதுக் கட்டமைப்புக்குள் அங்கமாக உள்ள ஏழு கட்சிகளும் அது தொடர்பில் கூடி முடிவெடுத்து விட்டதாகத் தெரிகிறது. ஆனால் பொதுக் கட்டமைப்புக்குள் அங்கம் வகிக்கும் தமிழ் மக்கள் பொதுச்சபை என்ற மக்கள் அமைப்பானது அது தொடர்பில் இன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை திருகோணமலையில் கூடி முடிவெடுக்க விருப்பதாகத் தெரிகிறது.

ஒரு ஜனாதிபதித் தேர்தலை கையாள்வது வேறு, ஏனைய தேர்தல்களை கையாள்வது வேறு என்ற விளக்கம் பொதுச் சபையிடம் காணப்படுகின்றது. ஜனாதிபதித் தேர்தலை ஒரு தேர்தலாக அல்லாது தமிழ் மக்களை ஒன்று திரட்டுவதற்கான ஒரு பயில் களமாகவே பொதுச்சபை பார்த்தது. அந்த அடிப்படையில்தான் பொதுச்சபை பொதுக் கட்டமைப்புக்குள் இணைந்து தேர்தல் பிரச்சார நடவடிக்கைகளில் முழு அளவுக்கு ஈடுபட்டது. ஆனால் ஏனைய தேதர்கள் அவ்வாறானவை அல்ல. எனவே அந்த தேர்தல் தொடர்பாக முடிவு எடுப்பதற்கு பொதுச் சபை கால அவகாசத்தை கேட்டது.

பொதுச்சபை எனப்படுவது ஏப்ரல் மாதம் 30 ஆம் தேதி உதயமாகிய ஒரு கட்டமைப்பு. அதற்கு ஐந்து மாதங்கள் தான் வயது.5 மாத வயதான ஒரு கட்டமைப்பு அடுத்தடுத்து வரும் தேர்தல்களுக்கு பதில் வினை ஆற்ற வேண்டியது அவசியமா என்ற கேள்விக்கு விடை இன்று இரவுக்குள் தெரிய வந்து விடும்.

https://athavannews.com/2024/1401614